¦1¦

Examens zijn nooit leuk geweest, maar zodra je klaar bent, ben je blij dat je ze hebt gehad. Want het betekend dat je klaar bent met de school waar je op zat, en verder kan gaan, een nieuwe school, of een nieuw leven. De meeste mensen die geslaagd zijn vinden de uitreikingen ook leuk. Ze zijn zenuwachtig voor als hun naam wordt opgeroepen, of zijn zenuwachtig om hun ouders of andere familieleden weer te zien na een tijdje. Bij mij is het niet zo. Ik wil me diploma juist zodat ik meteen weg kan uit Washington, dan kan ik weer naar mijn familie. Mijn familie is hier op dit belangrijke moment er niet, ik heb ze niet uitgenodigd. Waarom niet? Ik wou ze verassen, om onverwachts thuis te komen. De reden dat ik La Push heb verlaten is niet alleen mijn studie. Ik zuchtte en haalde mijn hand door mijn haar, ik was bijna aan de beurt. Melissa naast mij hield mijn hand stevig vast. Ze was mijn beste vriendin en was erg zenuwachtig. Ze zou vandaag haar broertje gaan zien. Ze was gaan studeren toen haar moeder net in verwachting was. En in de vakanties wou ze wel langs gaan, maar door haar slechte cijfers moest ze wel hier blijven. Vandaag na vier jaar zou ze hem eindelijk zien. Ik zit al acht jaar in Washington. Waarom? Ik wou niet terug, en daar had ik een goede reden voor. Ik heb twee studies gevolgd, en beide met succes behaalt. Maar nu kan ik niet meer vluchten. Nu moet ik terug. Melissa stond op en na haar moest ik. Ik stond op en volgde haar. Eenmaal bij het podium begon de rij zenuwachtig rond te kijken. Ik staarde rustig voor me uit en wachtte tot mijn naam werd gezegd. ‘En wij feliciteren Mai Uley’ zei de Directeur. Yeay, right. Die man had een hekel aan me. Maar dat ben ik, Mai Uley.

~~{*}~~