032

“Wat ga je doen als je thuis bent?” “Gewoon, niets doen.” grijnsde ik. Ik ging ook echt niets doen, ik wilde me niet druk maken. Ik wilde gewoon een normale jongen zijn. Nu was ik ook wel een normale jongen, althans zo noemde ik mezelf. Maar ik wist heus wel dat ik een ander leven had als mijn leeftijdsgenoten. “Dus je blijft de hele dag in je bed liggen? Nou leuke vakantie dan.” Ik schudde lachend mijn hoofd. “Nee, zo bedoelde ik het ook weer niet.” Ze keek me niet-snappend aan. “Ik bedoelde dat ik dan niet de beroemde superster wil uithangen. Gewoon de normale Justin. Ik wil met mijn vrienden rondhangen, bij familie zijn en gewoon genieten van de tijd.” Ze kreeg een glimlach op haar gezicht.

“Je hebt er echt zin, hé?” Ik knikte glimlachend. “Heel veel zin zelfs. Daar kan ik gewoon rondlopen zonder dat mensen me bespringen.” Ze schoot in de lach. “Ik zie het al helemaal voor me, dat ‘bespringen’” Ik gaf haar lachend een stoot. Dit bleek ze niet erg te vinden. Gelukkig maar. “Heb je daar een huis?” Ik knikte. “Een klein huisje, maar groot genoeg om daar mijn vakantie door te brengen samen met mijn moeder en Selena.” “Gaat Selena ook mee?” Ik knikte. “Het is de eerste keer dat ze mijn familie en sommige vrienden ontmoet.”

“Zie je ook je vader als je terug bent in Canada?” Hij knikte. “Hij woont in een andere plaats, maar ik ga hem zeker opzoeken. Ik heb er echt zin in. Ook omdat ik dan mijn broertje en zusje weer zie.” “Heb je een broertje en zusje?” Ik knikte. “Half broertje en zusje.” Ze maakte een ‘ahw’ geluid. Iets wat heel schattig klonk. Ik grinnikte om haar gedrag.

“Heb jij broers of zussen?” ze schudde haar hoofd. “Nope, ik zou het wel willen. Maar helaas is dat te laat. Dus ja.” “Zou je later kinderen willen?” Ze knikte. “Heel erg graag zelfs. Ik zou mijn kinderen veel anders opvoeden als dat mijn moeder heeft gedaan.” Ik glimlachte en omhelsde haar. Iets wat heel onverwachts bij haar overkwam, ze schrok maar daarna werd ze toch rustig. Ik snoof de geur op die ze bij haar droeg. Een geur die ik urenlang wilde ruiken. Ik drukte een kusje op haar haren en liet haar los. Ik trok haar overeind. “We moeten weer terug.” Maakte ik haar duidelijk toen ik zag dat zichzelf af vroeg wat ik aan het doen was.

Dit is echt het slechte hoofdstuk volgens mij wat ik ooit geschreven heb.