Fiftyone

-tijdsprong-

# Jess

’Jess?’ roept Joe aan de andere kant van de deur. ’Ben je bijna klaar?’. ’Nog even mijn kleren aandoen!’ roep ik terug. Ik spoel mijn tandenborstel af en ga dan op een stoel zitten. Ik trek een kleedje aan, aangezien een broek te veel gedoe is. Elke keer als ik een broek moet aantrekken, moet ik mijn voet erdoorheen persen en ik kan ook geen skinny jeans dragen met dat geval rond mijn voet. Dus dan maar de handige oplossing: een kleedje of rok. Dan trek ik een schoen aan en mijn goede voet, de andere schoen leg ik langs me om mee te nemen. ’Kom maar’ roep ik naar Joe. De badkamerdeur gaat op een kier open, ’aangekleed?’ hoor ik Joe’s stem door de kier. ’Ja kom maar binnen’Hij komt snel naar me toe gelopen en helpt me recht. ’Ik ben blij als ik straks terug normaal kan lopen. En jij zeker ook?’ vraag ik. ’Bwa ik vond het wel fijn om je slaafje te zijn’ zegt Joe lachend. ’Mhh interessant. Maar we zullen maar vertrekken zeker, eer ik beneden ben’ Aan de trap geef ik mijn krukken aan Joe en ik ga, terwijl ik me vasthoud aan Joe’s hand,op mijn kont op de trap zitten. Zo ga ik naar beneden, ik ben het al wat gewoon dus het gaat al wat sneller en het is minder gevaarlijk dan hinkelen.
Vrolijk wandel ik uit het ziekenhuis. ’Oooh je weet niet hoe ik dit heb gemist’ zeg ik. Ik draai me lachend om naar Joe en begin in rondjes rond hem heen te huppelen. Hij slaat me lachend gade en samen lopen we terug naar mijn thuis. Ik heb speciaal naar Kevin gebeld om te zeggen dat hij ons niet moest komen halen, omdat ik van mijn vrijheid wil genieten. ’Weet je als je zo blijft doordoen beland je seffens terug in het ziekenhuis’ zegt Joe. ’Of je overbelast je voet en je mag terug met krukken lopen’ Meteen stop ik met huppelen en ik ga braaf naast hem lopen. Ik heb zin om mijn arm bij hem in te haken, maar aangezien we het nog even geheim willen houden voor de pers, besluit ik dat ik het toch beter niet doe. Onderweg denk ik aan hoe het nu verder moet, morgen vertrek ik naar de studio's in Hollywood om een film in te blikken. Ja ik Jess ben gevraagd om de hoofdrol te spelen in een nieuwe film. Joe vertrekt morgen ook naar daar, ook hij heeft een hoofdrol aangeboden gekregen in een film. We vertrekken met dezelfde vlucht, maar na de landing scheiden onze wegen. Dan zal ik hem waarschijnlijk een lange tijd bijna niet meer zien, ik zal namelijk veel lange draaidagen hebben en bij hem zal het niet anders zijn. Ik kan het me bijna niet voorstellen hoe het is om zonder Joe te leven. Hoe moet me dat ooit lukken? De laatste weken hebben we zo bij elkaar geleefd, we waren constant samen. Ik ben zo gewoon aan mijn leven met hem dat ik niet meer weet hoe een leven zonder hem eruit ziet. ’We zijn er’ zegt Joe in mijn oor. Ik draai me naar hem toe en kijk naar zijn stralende ogen. ’Is er iets?’ vraagt hij. ’Nee ik was gewoon aan het denken over morgen’ zeg ik. De lichtjes in zijn ogen worden ineens veel minder en hij kijkt ernstiger. ’Laten we daar niet aan denken’ zegt hij. Hij neemt mijn handen in de zijne en kijkt me recht in mijn ogen aan. ’We hebben vandaag nog’ Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en zijn lach maakt alles weer goed. ’Kom dan gaan we naar binnen, je weet nooit of hier ergens geniepige fotograven op de loer liggen’ zegt hij.