Fourtynine

# Jess

’Gaan we naar boven?’ fluistert Joe in mijn oor. ’Het is ondertussen nogal druk geworden’ zegt hij. Ik knik en probeer recht te komen, Joe ziet me sukkelen en staat meteen recht om me te helpen. ’Nee’ zeg ik. ’Ik moet leren wat zelfstandiger te worden’. ’Dat is toch niet nodig nu ik bij je kom wonen’ zegt hij. ’Jawel, ik wil niet dat je mijn slaafje wordt’ zeg ik. Iedereen in de living begint te lachen, maar het voelt wel zo voor me. Ik wil niet dat Joe mijn “slaaf” wordt. ’En daarbij, wat als je eerder op tour vertrekt dan dat ik genezen ben?’ vraag ik. ’Dan stellen we de tour uit’ zegt Joe. Ik begin te lachen, maar hij kijkt me serieus aan. ’Dat doe je niet’ zeg ik vastbesloten. Ik ben wel ontroerd door het feit dat hij zo lief voor me is. Ik hijs mezelf recht en val meteen tegen Joe op. ’Sorry’ zeg ik. ’Waar zijn mijn krukken?’ vraag ik dan. ’Ik zal ze wel even gaan halen’ stelt Kevin voor. ’Dankje’ zeg ik als hij de krukken geeft. Ik “loop” naar de trap en wacht op Joe die nog even iets tegen de rest zei. Hij neemt meteen mijn arm vast, maar ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan. In de plaats neemt hij mijn krukken over. ’Ik wil het gewoon proberen’ zeg ik. ’Ik vind het geweldig van je dat je me zo helpt, maar ik ben gewoon niet iemand die graag afhankelijk is van anderen’ Joe knikt begrijpend en ik grijp de trapleuning vast. Op één been spring ik naar boven, Joe loopt op zijn gemak langs me en houdt me strak in de gaten. Na zo’n 10 minuten ben ik eindelijk boven, het duurde dan wel lang, maar ik ben wel trots op mezelf dat ik het heb volgehouden. ’Zal ik je nu toch maar dragen?’ vraagt Joe lachend. Ik knik en hij tilt me met groot gemak op.
In zijn kamer zet hij me terug neer en ik hinkel naar zijn bed. Naast me ligt zijn gitaar en ik neem hem op mijn schoot. Ik wrijf zachtjes over de snaren en Joe kijkt me nieuwsgierig aan. ’Een nieuw liedje?’ vraagt hij. ’Ja, ik ben er heel trots op. Wil je het horen?’ vraag ik. Hij knikt, zet zich op zijn bureaustoel en kijkt me nieuwsgierig aan. ’Ok, hou je vast’ Ik sla een snaar aan en begon “alle eendjes zwemmen in het water” te zingen net alsof het een ballade is. ’Klink goed’ zegt Joe. Ik zet de gitaar lachend naast het bed. ’Slijmbal’ zeg ik. ’Hé ik meen het’ Hij komt langs me zitten en kijkt me serieus aan. ’Jij kan alles zoals een nummer één hit laten klinken' Ik kijk hem eens scheef aan, maar hij blijft serieus.

# Joe

Jess kijkt me even schuin aan, maar ik blijf serieus. Ik meen wat ik zei, bij haar klinkt elk liedje perfect. Of het nu “alle eendjes zwemmen in het water” of de laatste nieuwe nummer één hit is. ’Ik hou van je’ zeg ik en ik buig naar voren om haar te kussen.
’Dus je komt bij me wonen?’ vraagt ze met haar typische lach. ’Ja’ zeg ik. ’Als ik mag tenminste’ voeg ik er aan toe. ’Mhh. Mag je dat wel?’ vraagt ze plagend. Ik kijk haar met puppyoogjes aan. ’Ik weet niet hoor’ zegt ze twijfelend. ’Please’. ’Ok dan als het echt moet’ zucht ze. ’Bedankt dat je me zo graag bij je wilt’ zeg ik. Ik zet een pruillip op en draai me van haar weg.

# Jess

Joe draait zich van me weg, ik weet dat hij nu wacht tot ik ga slijmen, maar ik besluit nog even te wachten. Ik merk dat hij stiekem probeert te kijken en ik moet alle moeite doen om mijn lach in te houden. Ik ben niet van plan om als eerste toe te geven, ik wil hem even laten lijden. Joe draait zich terug om en kijkt me vragend aan. ’Geef je al zo snel op?’ vraag ik lachend. Hij knikt en kijkt me weer zo zielig aan. ’Als je niet wil dan kom ik niet’ zegt hij. ’Natuurlijk wil ik het wel, ik was je maar aan het plagen. Komaan pak je koffer’ Ik druk nog snel een kusje op zijn lippen en duw hem dan recht.