Fourtyfive

Vanaf nu: ‘tekst’ = gedachten
’tekst’ = gesproken

# Jess

’Dus je doet het?’ vraagt Dan.
’Uhu’ reageer ik. En ik knik, ookal kan hij dat natuurlijk niet zien.
’Dus jij en Joe kunnen even doen alsof jullie bevriend zijn?’ vraag hij.
’Ik denk niet dat dat moeilijk gaat zijn’ zeg ik. Ik kijk naar Joe die me al de hele tijd dat ik naar Dan aan het bellen was heeft zitten aanstaren.
’Ok ik stuur een mail met alle informatie’ zegt Dan en hij legt af.
’Wat gaan jullie nu doen?’ vraagt Samantha.
’Samen een liedje zingen’ zeg ik.
’Nee ik bedoel met de pers, nu jullie samen zijn’ Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik daar nog niet over hebt nagedacht. Dit is voor de pers natuurlijk een buitenkans. Wil ik wel dat ze weten dat ik en Joe samen zijn? Joe kijkt me aan, ’Wat denk jij?’ vraagt hij.
’Eerlijk? Ik weet het niet’ zucht ik. ’Misschien moeten we het nog even geheim houden’ zeg ik. Ik kijk hem aan en in zijn ogen zie ik zowel teleurstelling als begrip. Ik neem zijn hand vast, ’Joe je bent het beste dat me is overkomen. Ik wil dat iedereen weet dat we samen zijn en dat we bij elkaar horen. Maar ik denk niet dat dit het moment is om het bekend te maken’
’Ik begrijp het’ zegt hij. ‘En daarom hou ik nu zoveel van je.’

’Dat we zelf een liedje moeten schrijven op één dag snap ik nu niet’ zegt Joe. ’Ik bedoel denkt die manager niet dat we ruzie hebben met elkaar? En dan verwacht hij gewoon dat we even gaan samenwerken om een liedje te maken. Op één dag nog eens’ Hij haalt adem en kijkt me aan.
’Uitgeraasd?’ vraag ik lachend en hij knikt. ’We kunnen dit wel, gewoon neerschrijven wat je voelt’ Zo doe ik het toch altijd, ik geloof in muziek die verhalen vertelt. Die zegt wat je voelt, wat je heb meegemaakt.
Ik zie hoe Joe een pen neemt en begint te schrijven op de blocnote die voor hem ligt: "She was given the world
So much that she couldn't see
And she needed someone
To show her who she could be
And she tried to survive
Wearing her heart on her sleeve"
’But I needed you to believe’ Schrijf ik eronder. Joe kijkt me lachend aan en geeft een kneepje in mijn hand.
Dan gaat hij verder met schrijven: "You had your dreams, I had mine
You had your fears, I was fine"
Ik neem de pen van hem over: ’Showed me what I couldn't find
When two different worlds collide’
Hij neemt de pen weer over: "She was scared of it all"
’Watching from far away’ voeg ik eraan toe.
Om de beurten schrijven we stukjes bij. "She was given a role"
’Never knew just when to play’
"And she tried to survive
Living a life on her own
Always afraid of the throne"
’But you've given me strength to find hope’ schrijf ik. Het voelt ze raar om dit allemaal te schrijven, maar goed. We vullen elkaar aan en vertellen samen een verhaal. We schrijven samen onze gevoelens neer.
"You had your dreams, I have mine
You had your fears, I was fine"
’Showed me what I couldn't find
When two different worlds collide’
"She was scared
Unprepared"
’Lost in the dark’
"Falling apart"
’I can survive
With you by my side’
Ik kan voelen wat Joe nu wilt schrijven, hetzelfde als mij. ’We're gonna be alright
This is what happens when two worlds collide’

"Joe"
'Jess'