Fourtyfour

# Jess

Zodra Joe me in het oog heeft, staat hij op, ik ga voor hem staan en hij slaat zijn armen om mijn middel. Hij trekt me naar zich toe en kijkt me met die stralende lach aan, die lach wat hij speciaal voor mij heeft. ’Wat zie jij er goed uit’ zeg ik lachend en kijk naar zijn kamerjas. Hij geeft me speels een duw, ’geef maar toe dat je het mooi vind’ zegt hij dan. Hij trekt me in de zetel en geeft me dan een kop chocomelk. ’Met extra veel slagroom’ zegt hij.
’Mhh lekker, je weet precies wat ik graag heb’ zeg ik lachend. Ik neem een grote slok en kijk dan in Joe’s ogen. Voor het eerst kan ik ongestoord kijken, want hij hoort nu bij mij. De gedachte alleen al maakt me zo ongelofelijk blij, het is een gevoel waarvan ik niet weet of ik het ooit wel heb gehad. Misschien toen ik klein was en nog niet wist in wat voor een wrede wereld ik geboren was. De wrede wereld waar ik nu mijn eigen lichtpunt heb ontdekt, mijn redder. Ik vlei me nog wat dichter tegen Joe aan en leg mijn hoofd op zijn borstkas. Zijn gespierde arm trek ik rond me heen. Hij maakt met zijn vingers kleine rondjes op mijn buik, ik kijk ernaar en geniet ervan om gewoon in zijn armen te liggen. Hier liggen we dan ongestoord bij elkaar, zonder het verbergen van onze liefde voor elkaar. Alle gevoelens liggen op tafel, ik weet wat hij voor mij voelt en hij weet hetzelfde van mij.
De bel gaat en verstoord ons samenzijn, ik hoor hoe Joe zucht, hij trekt zijn arm terug zodat ik kan opstaan, maar ik wil blijven liggen. Als de bel nog eens gaat, zucht ik zo hard dat Joe schrikt. ’Sorry’ zeg ik zacht. De bel gaat weer, ditmaal langer. ’Ik kom al’ zeg ik geïrriteerd.
Ik doe de voordeur van het slot en doe hem open. ’Weet jij waar Joe is?’ vraagt Kevin meteen. Hij, Naomi, Nick en Samantha staan samen onder 1 grote paraplu geperst en kijken me vragend aan. ’Ja’ antwoord ik.
’Wel waar is hij?’ vraagt Nick ongeduldig.
’Wie is daar?’ hoor ik Joe uit de woonkamer roepen.
’Hij is hier’ zeg ik. Meteen dringen ze alle4 naar binnen, ze lopen allemaal naar de woonkamer. ’Wel, kom anders binnen’ zeg ik overbodig. Ik volg hen naar binnen en ga terug bij Joe zitten. Hij slaat meteen zijn arm om me heen. ’Dus jullie?’ vraagt Samantha.
’We?’ vraag ik.
’Zijn jullie samen?’ vraagt Naomi. Ik kijk naar Joe, die zijn hoofd ook net naar mij draait. We kijken elkaar lachend aan en kijken dan grijnzend naar de rest.
’Volgens mij is dat een ja’ zegt Kevin.
’Goed dan kunnen jullie dat concert wel samen doen’ zegt Nick.
’Welk concert?’ vraag ik.
’Dat benefietconcert’ antwoordt Kevin. Ik kijk hem niet begrijpend aan. ’Heeft je manager je er niets van gezegd?’ vraagt hij. Ik sta op en loop naar boven om mijn gsm te halen. Daar luister ik naar mijn voicemail. ’Hi Jess. Dan Hier. Ik weet dat je op dit moment niet met optreden in je hoofd zit, maar luister. Er komt binnenkort een benefietconcert voor kansarme kinderen. Er komen vele bekende namen zoals bv.: Chris Brown, Katy Perry enzo verder. De organisatoren hebben ook naar jou gevraagd en ik heb soort van al geaccepteerd. Ze vragen of je twee liedje wilt brengen. Waarvan één’ Het blijft even stil. ’met Joe, van de Jonas Brothers. Ik weet dat er problemen zijn tussen jullie, maar die moeten jullie dan maar even negeren’ Hij brabbelt nog wat over wanneer en waar en dan is het bericht afgelopen.