Fourty

# Jess

’Is dat Jess?’
’Ja ik heb gehoord dat ze terugkwam’
Allemaal gefluister, de hele tijd. Ik word er zot van. Eindelijk gaat de bel, ik sta op en prop alle mijn boeken in mijn tas. ’Jess wacht’ Ik draai me om en een meisje houdt me een blad voor. ’Dit is uit je tas gevallen’
’Bedankt’ zeg ik. Ik wil me terug omdraaien.
’Is dat een nieuw liedje?’ vraagt ze.
’Nee, eerder een soort dagboek. Zoals vroeger’ zeg ik.
’Dus je liedjes zijn allemaal geïnspireerd op je echte leven?’ vraagt het meisje.
’Ja, grotendeels wel’ zeg ik. Ik wil me weer omdraaien als ze me weer tegenhoudt.
’Ik vind dat je het liedje moet uitbrengen, wie weet luistert die persoon er wel naar’ zegt ze.
’Misschien doe ik dat wel’ Ik lach bedenkelijk en loop dan het lokaal uit.
Tijdens de volgende les, kijk ik gespannen op de klok. Ik vraag me af hoe het straks in de eetzaal wordt, ik word nu al constant aangestaard. Als dan uiteindelijk de bel gaat, grijp ik mijn tas en loop met de menigte mee naar de eetzaal. Ik haal wat te eten en kijk rond, iedereen staart me aan en wacht af.
Ik zie mensen fluisteren en weet al meteen wat ze zeggen. ’Waar gaat ze zitten?’
’Hi Jess’ hoor ik achter me. Ik draai me om en het meisje van daarstraks kijkt me lachend aan.
’Hi euhm’
’Deena’ zegt ze.
’Ok Deena, euhm zou je het erg vinden als ik euhm’
’Tuurlijk niet’ Ze loopt naar een tafel, met nog andere meisjes aanzitten, ik zet me aarzelend langs haar.
’OMG jij bent Jess!!’ roept een meisje.
’Ja’ zegt Deena en ze trekt een gezicht naar mij.

-na school-

Ik loop naar de living en zet de radio op, meteen schalt mijn laatste liedje door de boxen. Ik kijk naar de foto’s op de kast en begin spontaan weer te wenen, elke dag heb ik wel zo’n twee of drie weenbuien. Ik zet me in de zetel en probeer aan iets anders te denken, wat ook lukt. Alleen is deze gedachte niet beter, ik loop naar de keuken en begin te schrobben. Ondertussen probeer ik Joe uit mijn gedachten te persen, mijn tranen vallen op de spons en vermengen zich met de zeep. De bel gaat, ik schrik met rot en de spons valt op de grond. Als ik opendoe kijken Darcey en Caitlynn me lachend aan. ’Jess!’ roepen ze alle2. Ik neem hen in mijn armen en kijk dan op naar ’Kevin?’
’Jess' zegt hij iet wat afstandelijk.
’Zijn jullie? Waarom’
’We hebben even een pauze eer we terug op tour vertrekken’ zegt hij. Dan komt hij dichterbij staan. ’Jess, heb je geweend?’ vraagt hij bezorgd. Spontaan begin ik terug te wenen, gewoon omdat hij zo lief voor me is nadat Joe zo op me uitgevlogen is. Ik had verwacht dat Kevin nu ook kwaad op me zou zijn.
’Het is niets’ zeg ik en ik probeer mijn tranen weg te vegen.
’Dat is niet niets’ zegt hij. ’Kom’ Hij trekt me naar binnen en dwingt me te vertellen waar ik mee zit.
’Niets anders dan je had verwacht dus’ zeg ik nadat ik mijn verhaal heb verteld.
’Dus je gedroeg je zo alleen maar, om je te beschermen?’ vraagt hij.
Ik knik, ’en het ironische is dan nog dat het niet heeft geholpen. Het heeft het gewoon erger gemaakt. En nu ben ik Joe ook nog eens kwijt’ zeg ik
’Hij houdt nog steeds van je, om de persoon die je echt bent. In here’ Hij neemt mijn hand en legt hem op de plaats waar mijn hart zit.
’Maar hij is zo boos op me. Je was er toch bij, je zag hoe hij reageerde. En het ergste is nog dat ik er zo achter moest komen dat hij verliefd op me was’ zeg ik.
’Is’ verbeterd Kevin me. ’Je moet met hem praten, het hem uitleggen. Joe is toch de persoon die jou het meest begrijpt. Jullie zijn altijd als zo close geweest, het is zo erg om te zien hoe jullie nu zo ver van elkaar leven’
Ik zucht. ’Weet je denk er nog eens over na’ zegt Kevin en hij staat op. Hij loopt richting de voordeur.
’Kevin wacht’ hij draait zich terug om en kijkt me vragend aan. ’Bedankt’ zeg ik. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel.