Thirtyfive

# Joe

’Aw Jess je knijpt me fijn’ zeg ik.
Ze laat me los, ’sorry’ zegt ze met een verontschuldigend lachje.
’Ik zei niet dat je me moest loslaten’ zeg ik. Ik neem haar weer in mijn armen en ditmaal plet ik haar. ’Ik heb je gemist’ zeg ik.
’Niet zo hard als ik jou’ antwoordt ze lief. Ze moest eens weten.
’Voor hoe lang ben je hier?’ vraagt Jess’ tante. Ik was bijna vergeten dat ze ook hier was.
’Ik weet niet, ik hoop natuurlijk lang’ zegt Jess. Ze zet zich in de zetel en zucht.
’Is er iet?’ vraag ik. Ze kijkt op en plakt meteen een lach op haar gezicht, ’nee, gewoon een jetlag’ zegt ze. Ter illustratie gaapt ze erbij.
’Misschien ga je beter even slapen’ zegt haar tante. ’Ik ga meteen je bed opmaken’ Ik zie dat Jess wilt protesteren, maar haar tante verdwijnt al om de hoek, haar voetstappen weergalmen in de gang. Ik zet me neer naast Jess, ’en hoe was het in New York?’ Haar ademhaling klinkt langzamer en als ik naast me kijk, zie ik haar vredig slapen. Spontaan verschijnt er een lach op mijn gezicht, ze moet wel doodmoe zijn geweest. Ik til haar op en draag haar de trap op naar boven, Jess’ tante komt net uit de slaapkamer, daar leg ik Jess op bed. Ik leg de dekens over haar en stop haar warm in, ik druk nog een zacht kusje op haar voorhoofd en haar lippen krullen zich toch een lach. Dan loop ik naar de deur en na nog een laatste blik op Jess’ mooie gezichtje te werpen, doe ik het licht uit. Ik sluit de deur zacht en loop dan geruisloos de trap af.

# Jess

’Jess!!’ roept Samantha.
’Sam!!’ roep ik even blij als haar. We vliegen tegen elkaar op en omhelzen elkaar alsof het eeuwen geleden is dat we elkaar nog hebben gezien. En zo lijkt het ook wel. ’Je hebt je haar laten knippen!’ zeg ik. Ik neem een lok van Samantha’s haar in mijn handen en knik goedkeurend.
’Ja ik was het beu en wou iets nieuws. Vind je het mooi?’ vraagt ze.
’Geweldig! Het staat je echt goed!’ zeg ik. ’Waar is Nick?’ vraag ik dan. ’Moet hij niet constant bij je zijn?’ zeg ik plagend.
’Hé Ze port me in mijn ribben en ik moet lachen als Nick nog geen tel later naast ons staat. Hij kijkt ons vragend aan.
’Wat is er zo grappig?’ vraagt hij.
’Niets let maar niet op Jess, die New Yorkse lucht heeft haar geen goed gedaan’
Nu is het mijn beurt om Samantha te porren. ’Veel liefde kan ik zien’ zegt Naomi die ineens langs me staat.
’Noom!’ roep ik.
’Aaaw ah-ah-dhem nodig!!’ zegt ze. Ik laat haar los. ’Het is al veel te lang geleden’ zegt ze dan.
’Ik weet het’ zucht ik. ’Ik heb jullie allemaal heel hard gemist, nu we het toch over iedereen hebben. Is Kevin er niet?’ vraag ik.
’Hij komt seffes naar je optreden kijken’ zegt Naomi.
’Fijn. En? Hoe zit het nu tussen jullie?’ vraag ik samenzweerderig.
Ze begint meteen te stralen. ’Geweldig, hij is geweldig, hij is’
’Ohnee nu stopt ze nooit meer, bedankt Jess’ zegt Samantha dramatisch.
’Kom je even mee?’ vraagt Joe in mijn oor. Hij kijkt me vragend aan en ik volg hem door de gangen die uitgestorven zijn. Hij stopt aan het muziek lokaal en ik herinner me de laatste keer dat ik hier was en hij een stukje van een lied voor me zong. ’Kom’ zegt Joe.

# Joe

Nu is het moment, anders komt het er nooit meer van. Ik moet Jess duidelijk maken dat ik meer dan gewoon vriendschappelijke gevoelens voor haar heb. Dat mijn hart steeds sneller klopt als ik bij haar in de buurt ben. Dat het eerste waar ik ’s morgens aan denk haar lach is. En dat als ik haar liedjes op de radio hoor ik me inbeeld dat ze voor me staat en ze de liedjes speciaal en alleen voor mij zingt.