Thirtyfour

# Jess

Even hou ik de bel ingedrukt en niet veel later gaat de deur open, Jess’ tante kijkt me glimlachend aan. ’Ik zou u iets willen vragen’ zeg ik meteen. Onderweg heb ik besloten niet rond de pot te draaien, maar meteen ter zake te komen.
’Ok jongen, kom maar binnen. Het is veel te koud buiten’ zegt ze. Ze loopt me voor naar de keuken en gaat daar aan tafel zitten, ik zet me neer tegenover haar. ’Ik zou je iets willen aanbieden, maar ik heb niet veel in huis. Sinds Jess weg is’ Ze kijkt betrapt en praat niet verder.
’Sinds Jess weg is wat?’ dring ik aan.
’Waarom ook niet’ zucht ze. ’Sinds Jess weg is, zitten we nogal krap bij kas’
’U bedoelt?’ vraag ik. Maar ik denk dat ik al een idee heb van wat er komt. Ze vertelt me de hele geschiedenis, dat Jess haar ouders gestorven zijn en niet veel later haar oom en hoe dat tot zo’n grote schulden leidde dat ze nu maar met moeite rond kunnen komen. Ik haar aan met open mond aan, zoiets had ik nooit verwacht. Dat zij zoveel doorgemaakt heeft en dat Jess zoveel doorgemaakt heeft.

~JESS POV~

’Komaan Jess nog even’ zegt de producer. ’Deze scene nog en dan zijn we klaar’ Ik sprokkel al mijn energie bijeen om die laatste scene tot een redelijk einde te brengen en laat me dan uitgeput in de zetel vallen. Op het laatste moment is alles veranderd, ik moest niet 1 maar ineens 2 clips maken. De eerste voor mijn eerste lied, dat ondertussen doorgestoten is naar nummer 2. Met de clip hopen ze dat hij uiteindelijk op nummer 1 zal belanden. De 2de clip is opgenomen met een rapper, Shay, hij schijnt bekend te zijn, maar ik heb nooit van hem gehoord. Dit lied moet een hit worden, een rapper die samenwerkt met een zangeres is altijd meteen een schot in de roos. Met dit liedje hopen ze dat het niet anders wordt.

- 2 maanden later-

’Jess! Met haar nummer één single ‘until you’re mine’ ik zet de tv uit en leun achterover. Ik zit in de lift, zeggen ze, ik ben enorm populair en mijn 2 liedjes waren een schot in de roos. Ze staan op nr 1 en 2. Ik ben enorm blij, ik hou van zingen en optreden en met het geld dat ik ondertussen heb verdiend kan ik zodra ik 18 ben mijn familie mee onderhouden. Nog een paar maanden en alle schulden zijn afgelost. Mijn familie, ik mis hen zoveel, ik probeer zoveel mogelijk te bellen, maar dat is zo goed als onmogelijk met mijn hectisch leven. Ik heb amper tijd om de ademen en te slapen, laat staan om te bellen.
’Jess!! Jess’ Dan komt afgelopen, buiten adem stopt hij net voor me en hij onderbreekt mijn gedachten. ’Zet de tv aan!!’ Ik grijp de zapper en meteen verschijnt de directeur van mijn oude school in beeld. ’Natuurlijk zijn we zeer trots dat Jess hier naar school gaat, we zijn dan ook zeer vereerd met haar aanbod om hier te komen optreden op school’
Ik draai me om naar Dan, ’wat?’ roep ik. Ik ben wel boos dat ik er nu pas iets van hoor, maar het betekend ook dat ik terug naar huis mag.
’Het spijt me Jess maar hier kunnen we niet onderuit en daarbij kunnen we dit ook als promotie gebruiken. Een ster die teruggaat naar haar thuisbasis..’ Ik hoor niet meer wat hij allemaal zegt. Ik mag naar huis!! Naar huis. Ik spring recht en knuffel hem bijna plat, ’ik ga mijn koffer maken!!’ zeg ik blij..

- voor de deur van haar tante’s huis -

Ik zet mijn koffer voor me neer en zuig de frisse lucht in me op, dan besef ik opeens dat ik niet naar binnen kan. Ik heb geen sleutel meer, ik druk op de bel, na een tijdje is er nog niet opengedaan. Waar zijn ze nu? Ik zet me neer op het gras, en spring terug recht, kóúd!! Ik ben natuurlijk weer op een ijsplas gaan zitten. Na zo’n uurtje word ik ongerust waar zijn ze? Ik wil net opstaan als ik mijn tante zie aankomen, ze loopt hand in hand met Caitlynn en Darcey. Ik loop naar hen toe, ’ahh Jess je verpletterd me!! roept Caitlynn.
’Sorry, maar ik ben zó blij om jullie terug te zien’
’Wat heb je wel niet aan?’ vraagt mijn tante. Ik kijk naar mijn kleren, een broek tot op de grond, maar met hele dunne schoenen, daarboven heb ik een T-shirt met een dun vest. ’Ja mijn jas ligt nog in de auto, die ben ik vergeten’ zeg ik.
’Kom binnen eer je doodvriest’ zegt ze. We gaan naar binnen en ik zet me in de living, ik leg een dekentje over mij heen. Ik ruik de vertrouwde geur van thuis en kijk blij om me heen, alles is zo vertrouwd en veilig. ’Ik maak je wel wat chocomelk ofzo’ Ik knik en kijk weer rond, alles is hetzelfde, helemaal hetzelfde, zoals het altijd is geweest. Ik hoor de deur dichtgaan gevolgd door een oh zo vertrouwde stem, ’denk je dat ze vlug terug zal komen?’ Mijn tante kan nog niet eens fatsoenlijk antwoorden, ik antwoord voor haar door Joe om de hals te vliegen. Ik knijp hem bijna fijn, en ik neem me voor hem de eerste 5 minuten niet los te laten.