Thirtythree

# Jess

Ik zit op het vliegtuig, ja het vliegtuig, op weg naar New York, ik kijk uit het raampje en slaak een diepe zucht. Mijn gedachten dwalen af naar Joe, zijn gezicht toen ik het hem vertelde. Hij was zo blij voor me, hij was erbij toen mijn liedje voor het eerst op de radio kwam. Ik herinner me nog hoe ik me voelde ik kon het niet geloven, Joe nam me vast en draaide me in het rond. Bijna had ik hem gekust, bijna, maar we werden gestoord door Nick, Samantha, Naomi en Kevin. Samen hebben we mijn eerste lied gevierd, ze zijn allemaal blij voor me. Alles was geweldig, tot ik tot ik te horen kreeg dat ik voor 3 maanden naar New York moet. En hier zit ik dan op het vliegtuig naar New York, eenzaam en alleen. Het is nog maar een halfuur geleden dat ik iedereen heb gezien en ik mis ze nu al. Vooral Joe dan. Het afscheid viel me zwaar, toen hij me knuffelde kon ik hem niet laten gaan. Die laatste weken zijn we zo naar elkaar toe gegroeid en ben ik nog meer verliefd op hem geworden. Ik mag er niet aan denken dat ik hem 3 maanden niet ga zien. ’Gaan we het nog een keer oefenen?’ vraagt Dan. Ik kijk hem strak aan, niet weer, ‘alles móét pérfect zijn, niets mag fout gaan’. ‘Ik moet een verpletterende indruk maken’. En na mijn optreden, gaan we de videoclip filmen..
’Ok klinkt goed’ zegt Dan. Hij is wel vriendelijk enz, maar wel veel te precies, alles moet goed zijn tot in de puntjes. Ik kijk langs me en Dan is ondertussen in slaap gevallen, ik haal mijn blok en pen tevoorschijn en begin wat te droedelen [zo wat minitekeningskes maken]. Na een tijdje begin ik ook woorden op te schrijven en een nieuwe liedjestekst vloeit zo uit mijn pen. Na het laatste woord neergepend te hebben overlees ik alles nog eens, het klinkt wel goed. Als ik mijn gitaar nu eens had, spijtig genoeg ligt die in de kofferruimte, ik hoop dat er niets aankomt. ’Wat is dat?’ vraagt Dan.
’Ik wist niet dat je wakker was’ zeg ik betrapt. Ik stop snel mijn blad onder de blok in en kijk hem aan.
’Ik heb mijn ogen gewoon even laten rusten’ hij kijkt nog even naar het blad en kijkt dan weer voor zich. Na zo’n 5 minuten sta ik op om naar de wc te gaan, als ik terugkom zie ik Dan nog net mijn blad terug wegsteken.
’Betrapt’ zeg ik. Hij schiet bijna een halve meter van zijn stoel van de schrik.
’Slecht geweten?’ vraag ik lachend.

# Joe

’Joe ga ergens anders vervelend doen’ zegt Nick en hij duwt me uit de zetel. Ik slenter naar de keuken en ga aan tafel zitten, ’Joe kan je me even helpen?’ vraagt mijn mama. Ze is bezig met de afwas en houdt me een spons voor. Ik haal mijn schouders op en neem de spons aan, ik begin met afwassen, afwezig zit ik op een bord te schrobben tot ze het uit mijn handen neemt.
’Joe?’
’Ja?’ vraag ik afwezig.
’Zet je eens neer’ Ze duwt me voorzichtig richting een stoel en ik plof neer. ’Het is Jess he?’ vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. ’Kijk lieverd ik weet dat het moeilijk voor je is, zeker nu jullie de laatste tijd zo dikwijls bij elkaar waren. Maar ze komt toch terug, die 3 maanden vliegen waarschijnlijk voorbij. Voor je het weet is ze terug.’
’Maar wat als ze nu veranderd?’ vraag ik.
Ze kijkt me even schuin aan, ’geloof je dat zelf? Als er één iemand is die altijd met haar beide voeten op de grond zal blijven is het Jess wel’ De manier waarop ze het zegt maakt me nieuwsgierig.
’Hoezo?’ vraag ik.
’Jess is hoe zal ik het zeggen.. Minder bedeeld’
’Maar ze heeft toch een groot huis?’ vraag ik niet-begrijpend.
’Misschien moet je eens met haar tante gaan praten’ zegt ze. Ze klopt zachtjes op mijn hand en staat dan op om de afwas verder te doen.
’Ik ben even weg’ zeg ik. Ik grijp mijn jas van de haak en loop de deur uit..