Twentytwo

# Jess

Na school zet Joe me af een de plaats waar ik mijn fiets heb achtergelaten. ’Hij staat er nog’ zegt Joe.
’Niet verwonderlijk, niemand wilt dat ding pikken’ zeg ik lachend.
’Moet ik je band anders maken?’ vraagt hij.
’Dat hoeft niet hoor’ zeg ik.
’Tuurlijk wel’ hij stapt van zijn fiets af en wandelt naast zijn fiets verder. ’Komaan’ zegt hij. We lopen naar zijn thuis en hij opent de garage, ’kom er maar in’ zegt hij. Hij neemt mijn fiets over en maakt dan da achterste band los, ’er zit een gat in’ zegt hij. Hij haalt de binnenband eruit , vult een emmer met water en houdt de band dan in de emmer om te zien waar het lek zit. Als hij het gaatje gevonden heeft, plakt hij het toe en hij stopt de band terug in de buitenste band. Dan hangt hij het wiel terug in mijn fiets [jaja k weet hoe het moet zu, heb mn pas da al zo dikwijls zien doen x’D], ’klaar’ zegt hij triomfantelijk.
’Tnx’ zeg ik.
’Heb je zin om nog even naar binnen te komen?’ vraagt hij dan.
’Nee, ik bedoel ja. Maar ik kan niet sorry’ antwoord ik.
’Niet erg’ zegt hij. ’Een andere keer misschien’ ik knik en ik neem mijn fiets terug over.
’Tot morgen’ zeg ik. Ik spring op mijn fiets en ik rij weg, ik kijk nog even achterom en zie Joe naar me zwaaien. Ik zwaai terug en richt me terug op de weg. Als ik terug langs de bar kom, ga ik naar binnen. Ik loop naar de balie, ’kan ik je helpen?’ vraagt een vrouw. Ze ziet er heel vriendelijk uit. ’Ik kom voor euhm’ begin ik zenuwachtig.
’Te zingen?’ vraagt ze en ik knik.
’Er is wel wat veranderd’ zegt ze. Meteen zak de moed me in de schoenen, ’hoe bedoel je?’ vraag ik voorzichtig.
’Als je dat baantje wilt, moet je ook al serveerster werken’ zegt ze. ’Je krijgt natuurlijk voor de 2 betaalt’…

Ik kom buiten met een lach op mijn gezicht, als ik mijn werk in de diner opgeef en hier kom werken, verdien ik het dubbel van nu. Met een gelukzalig lach fiets ik naar huis. Ik gooi mijn fiets in de tuin en loop naar binnen, daar neem ik Darcey op en ik zwier haar in het rond. Ze gilt het uit van plezier en mijn tante komt kijken wat er aan de hand is. Ik vertel haar het goede nieuws en ze kijkt me lachend aan, misschien wordt alles nu wat beter.

~JOE POV~

’Ha Joe waar bleef je?’ vraagt Kevin. Hij zit met Naomi in de zetel.
’Bij Jess’ antwoord ik, ik wil naar boven lopen, maar zie Naomi knipogen naar Kevin.
’Wat was dat?’ vraag ik.
’Wat?’ vraagt ze schijnheilig.
’Ik zag het wel hoor, waarom knipoogde je naar Kevin?’ vraag ik argwanend.
’Komaan Joe’ zegt Kevin. ’Dat weet je nu toch zelf wel’
Nick komt de kamer binnen, ’wat weet Joe?’ vraagt hij onverschillig.
’Dat hij verliefd is op’
’Jess? Wie weet dat nu niet, buiten Jess zelf dan natuurlijk’ zegt Nick en hij kijkt me grijnzend aan. Ik neem een kussen uit de zetel en gooi het naar hem toe, hij ontwijkt het kussen handig, ’wat het is toch waar?’ zegt hij lachend. Ik besluit er geen aandacht meer aan te besteden en loop de trap op naar mijn kamer. Ik zet me op bed en laat me achterover vallen, onbewust glipt Jess mijn gedachten binnen. Misschien ben ik wel verliefd, ik heb er nooit echt bij stilgestaan. Fragmenten vliegen voorbij, toen ik haar het eerst zag, toen ze was flauwgevallen en toen ze zong. Ohnee!! Ik ben verliefd!! Ik hoop dat dit onze vriendschap niet verpest.

maybe n beetje kort