Eightteen

# Jess

’Jij bent nu!!’ zegt Naomi en ze duwt me richting het podium. Het liedje van Joe, Nick en Kevin is gedaan en Samantha en ik klimmen het podium op.
’Succes’ zegt Joe in mijn oor en hij kijkt me geruststellend aan. Ik ben te zenuwachtig om iets terug te zeggen, dus ik glimlach naar hem en ga dan op het krukje zitten dat op het podium staat. Kevin klopt nog even op mijn schouder en wenst me succes, ’tnx’ zeg ik schor. Samantha komt langs me zitten en neemt haar gitaar op haar schoot. Ze kijkt me vragend aan en als ik knik begint ze te spelen. Ik haal nog eens diep adem en daar ga ik.
’The world I see is perfect now
You're all around
With you I can breath’ ik kijk naar Samantha en ze knikt dat ik moet verder zingen.

’Until you're mine
I have to find
A way to fill this hole inside
I can't survive
Without you here by my side
Until you're mine
Not gonna be
Even close to complete
I won't rest until you're mine
Mine’ Naomi steekt haar duim naar me op en Joe kijkt me strak aan. Zijn blik brand op me. Ik wend mijn hoofd af, zou hij weten dat het over hem gaat?

’Alone inside
I can only hear your voice
Ringing through the noise
I can't find my mind
It keeps on coming back to you
Always back to you…’

Als ik klaar ben met zingen wacht ik gespannen af en iedereen begint te klappen. Samantha en ik lopen richting de rest en Joe geeft me een knuffel, ’je was echt goed’ zegt hij in mijn oor en hij laat me los. Ik heb zin om hem om zijn hals te vliegen en hem te kussen, maar ik hou me in. Met een waterig glimlachje kijk ik naar beneden, ’iemand zin in chocomelk ik trakteer’ zegt hij en hij slaat zijn arm om me heen. ’Behalve Nick en Samantha die zijn blijkbaar weg’

~SAMANTHA POV~

’Kom je even mee?’ vraagt Nick aan me. Ik kijk hem vragend aan en loop dan achter hem aan naar buiten. De kou slaat in mijn gezicht en mijn warme adem vormt wolkjes in de lucht als ik zachtjes uitadem. Dunne sneeuw valt zachtjes naar beneden, niet dik genoeg om te grond de bedekken. Nick leidt me naar een bankje en zet zich neer, ik ga langs hem zitten en kijk hem afwachtend aan. ’Samantha’ begint hij. Een aangename rilling loopt over mijn rug, de manier waarop hij mijn naam uitspreekt is.. zo lief,.. zo eerlijk. ’Ik moet je iets bekennen’ zegt hij. Zijn wangen zijn rood, maar ik weet niet of het door de kou komt, of doordat hij bloost. Aangezien hij naar zijn voeten kijkt, denk ik dat het het laatste is. Ik neem zijn hand in de mijne, hij kijkt op en ik moedig hem aan met een glimlach.
’Vertel maar’ zeg ik zachtjes.
Zacht begint hij te neuriën, ik herken de melodie, het is het liedje dat Jess net heeft gezongen, ’ Until you're mine, not gonna be even close to complete’ zingt hij zachtjes en hij kijkt me in de ogen. ’Ik vond geen andere manier om het je duidelijk te maken’ zegt hij na een tijdje. Verbaasd kijk ik hem aan.
’Meen je dat?’ vraag ik.
’Als sinds ik je die dag in de gang heb gezien, kan ik je niet meer uit mijn hoofd krijgen’ zegt hij, hij durft me niet aan te kijken. Ik leg mijn hand tegen zijn wang en draai zijn hoofd zodat hij me wel moet aankijken, ik leun naar voren en geef hem de kus waar we alle2 al veel te lang op hebben gewacht. Na een tijdje gaat er een rilling over mijn rug, Nick staat op en steekt zijn hand uit. Ik neem hem vast en hand in hand lopen we terug naar de turnzaal, waar de klanken van een gitaar zachtjes te horen zijn.