9. Happy Christmass

De volgende ochtend werd Severus vroeg wakker. De grote houte klok aan de wand gaf 6 uur aan. Hij was alleen, de andere jongens hadden de slaapzaal al verlaten. Of wat misschien wel waarschijnlijker was. Ze zaten al in trein naar huis. Severus kon een steek van jaloezie niet onderdrukken bij de gedachte aan het warme huis en de bergen liefde en cadeautje die waarschijnlijk op Rabas en Kasper stonden te wachten. Iets waar hij alleen over kon dromen. Buiten was het nog donker. Maar als je goed keek kon je de glinsterde witte poederlaag die over het gehele schoolterrein lag onderscheiden. Het maanlicht van de grote volle maan aan de hemel werd weerkaatst in het zwarte meer, dat rimpelloos en perfect zwart als altijd was. Severus scheurde zijn blik los en liep naar zijn hutkoffer, om daar een lekkere warme trui uit te halen. Want het was ondertussen merkbaar winter geworden op Zweinstein.
De leerlingenkamer was al even verlaten als de slaapzaal was geweest. In huiskamer stond een grote kerstboom versierd met groen zilveren kerstballen. De zilveren sierlijke piek werd omwikkeld met een zilveren slang. Die zoals de magische wereld toebehoorde was behekst en als een echte levende slag rond de piek kronkelde. Onder de boom laag een verscheiden verzameling cadeautjes. Severus knielde naast de boom neer. En bekeek de labels aan de pakjes. Er lagen drie cadeautjes met zijn naam erop bij. De eerste was klein, maar sierlijk in gepakt met groen zilveren linten. Severus pakte het pakje met geduld open. Het waren een paar mooie zwart leren handschoenen. Met daarin zijn initialen geborduurd en op de rug van zijn hand stond een silveren slang. Het was een mooi cadeau dat zeker. Hij keek in de doosje daar lag een klein briefje in. Langzaam vouwde hij hem open.

Severus,
Het is een onnozel gebaar.
Maar ik wil dat je weet, dat je welkom bent.
Ze komen je misschien wel van pas bij je lievelingsvak!

Liefs,
Anoniem

Severus wist niet zo goed wat hij ermee moest. Wie zou deze anonieme gever zijn? Iemand van Zwadderich? Niemand was zo gul, ze waren veel te trots voor cadeautjes. Lilly misschien? Dat zou goed kunnen. Verder zou hij niemand kunnen bedenken die een cadeau als dit aan hem gaf. En dan ook nog eens afsloot met “liefs”. Severus vouwde de handschoenen zorgvuldig op en legde ze terug in het doosje. Het volgende pakje was lang niet zo netjes en indrukwekend als het vorige. Het was van zijn ouders, hij herkende het handschrift op het label. Toen hij de verpakking had weggescheurd. Zag hij dat het tot zijn verbazing dat het fotoboek was. Er was verder geen brief bijgesloten dus opende Severus het boek maar. Het was een foto van hij en zijn ouders. Het kwartje viel bij Severus maar niet. Van waar dit vreemde cadeau. Goed misschien geen vreemd cadeau voor gewone studenten die lang niet thuis zijn geweest. Maar wel degelijk raar voor mensen als zijn ouders. Mensen die thuis nooit enige belang toonde voor liefde en huiselijkheid. Hoofdschuddend legd hij ook dat cadeau weg. Als hij aan het eind van dit jaar naar huis komt zal hij misschien uitleg krijgen. Snel pakt hij het laatste pakje. Het is zwart met een rode strik, wat duidelijk opvalt tussen de andere groene pakjes. Severus maakt het open en ziet een klein toverdrankflesje. In het flesje zit een vloeibare gouden substantie. Die cadeau is even wonderlijk als dat het andere verbazingwekend was. Een flesje vloeibaargeluk, Felix Fortunatis! En kostbaar en zeer moeilijk brouwbaar drankje. Wie zou hem dit kunnen. Severus opende nieuwsgierig het briefje.