2. Toen de rollen nog moesten worden verdeeld

Nog geen week later was het zover. Severus reed samen met de familie Evans naar het station van London. ‘We zijn zo trots op je, lieverd!’ bleef Lilly’s moeder maar herhalen. Bij deze woorden voelde Severus en steek in zijn hart. Lilly had zijn hand vastgepakt en hem aangekeken met haar groene ogen. Ze leken een helend effect te hebben. Op het station nam de familie Evans afscheid van hun oudste dochter. Toen ze eenmaal uit het zicht waren verdwenen hield Lilly eindelijk op met zwaaien. ‘Ga je ze missen?’ vroeg Severus zachtjes. Lilly schudden haar hoofd. ‘Ik heb jou toch.’ Lachte ze. Severus knikte. ‘En nu?’ ‘We moeten door die muur daar, lopen.’ En hij wees haar de pilaar tussen station 9 en 10. Lilly schoot in de lach. Toen ze zag dat Severus niet mee lachte stopte ze. ‘Je maakt geen grapje?’ vroeg ze terwijl haar gezicht betrok. Hij schudde langzaam zijn hoofd. ‘Hier pak mijn hand. We gaan samen.’ Bood hij aan. Dankbaar pakte Lilly zijn hand vast. ‘Zullen we rennen?’ stelde hij rustig voor. Lilly knikte heftig. En zo rende de twee jongen tovenaarsleerlingen de magische poort door. Aan de andere kant stond een prachtige vuurrode trein op heen te wachten. Uit zijn pijp dreven enorme rookwolken. Die het station een mistig effect gaven. ‘Kom we gaan naar binnen.’ Stelde Lilly voor en ze trok hem mee de trein in. Daar zochten de twee een lege coupe, die ze gelukkig snel vonden. Lilly legde haar hoofd op Severus’s schouder. ‘Vertel eens over Zweinstein.’ Vroeg ze zachtjes. Severus vertelde alles wat hij wist. Over de oprichters, de schoolvakken, de afdelingen en het sorteren. ‘Sorteren? Moeten we dan een test doen of zoiets?’ vroeg Lilly bezorgt. ‘Ik weet het niet.’ Bekende Severus eerlijk. ‘Maar het zal vast niet gevaarlijk zijn. We zijn nog maar elf!’ stelde hij haar gerust. ‘Je hebt vast gelijk.’ Glimlachte Lilly opgelucht. Na een paar uur gepraat te hebben was Lilly in slaap gevallen, op Severus z’n schouder. Hij keek naar buiten. Daar flitsten de prachtige uitgestrekte landschapen als een oude speelfilm voorbij. Severus was eigenlijk net zo zenuwachtig voor Zweinstein als Lilly. Maar dat liet hij haar niet merken. Hij was haar steun in deze nieuwe wereld. En hij zou haar niet laten vallen.

Enkele uren later maakte hij Lilly wakker. ‘Kom, we moeten ons omkleden. We zijn er bijna.’ Lilly keek slaperig uit haar ogen en knikte. Nadat ze hun zwarte nieuwe gewaden hadden aangetrokken stopte de trein. ‘Net op tijd.’ Zuchtte Lilly. Severus schoof de coupedeur open. En beide werden ze naar buiten gedrongen door de honderden leerlingen die hun weg naar buiten zochten. Eenmaal buiten merkte ze dat het ondertussen al donker was geworden. Ze hoorde een zware stem over het station galmen. ‘1e jaars hierheen!’ Met veel moeite werkte Lilly en Severus zich door de mensen massa in de richting waar de stem vandaan had gekomen. Het was niet moeilijk om de man van de rest te onderscheiden. Hij stak bijna drie koppen boven de rest uit. Toen alle 11jarige zich om de man hadden verzameld begon hij de praten. ‘Hallo iedereen, ik benne Hagrid. De jachtopziener van Zweinstein. Als jullie me volge.’ Sprak de enorme man. Zijn gezicht werd voorde helft bedekt door een bruine smoezelige baard, die jaren niet gekamd leek. Ze volgde de jachtopziener. Hij bracht heen naar een groot donker meer. In het zwarte water dreven kleine bootje die ieder verlicht werden door een grote lantaarn. ‘Instappen. 3 leerling per boot.’ Bromde de reus. Lilly trok Severus snel een bootje in. Al snel stapte nog een leerling bij hen in het bootje. Hij had bruine haren die rommeling voor zijn even bruine ogen vielen. Hij knikte zenuwachtig naar Lilly en Severus toen hij ging zitten. Lilly glimlachte hartelijk terug. Waardoor er ook een klein lachje op de jongen z’n lippen verscheen. ‘Lilly Evans.’ Stelde ze zichzelf voor. En ze stak haar hand uit naar de jongen. ‘Remus Lupos.’ Mompelde de jongen en hij schudde Lilly’s hand zachtjes. ‘Dit is Severus.’ Stelde Lilly hem voor toen ze merkte dat hij niet van plan was dat zelf te doen. Severus gaf een korte knik.