Thirteen

# Jess

Het is nu al een paar weken geleden dat Joe met Rachel samen is en ik heb er mee leren omgaan. Niet dat ik er blij mee ben, totaal niet, maar ik heb ze toch al niet zien kussen of klef doen en dat helpt. Alleen ben ik nog feller verliefd geworden op Joe, en heel handig is het niet omdat ik zoveel bij hem ben. ’Hé Jess?’ zegt Joe. Ik draai me naar hem om en hij kijkt me aan met die geweldige glimlach van hem. Hij wijst naar voren naar meneer Burx [still don’t know if it’s a real namexD] hij heeft een zwarte broek aan en op zijn kont heeft hij een hele grote krijtvlek. Ik lach terug naar Joe en kribbel dan terug verder op mijn kaft. [doe k ook altijd in de lesxD]
’Ok’ zegt Burx en hij schraapt zijn keel. ’De punten voor de presentaties’ 1 voor 1 somt hij de groepen en de bijhorende punten op. Ik luister maar met een half oor, ’whaaa!!’ roept Naomi blij. Ik kijk haar verbaasd aan.
’Wat heb jij?’ vraag ik.
’Noom zeg eens eerlijk, heb je je pilletjes wel genomen vandaag?’ vraagt Joe bezorgd.
’Oops’ zegt Naomi en ze houdt haar hand voor haar mond. Daarna kijkt ze Joe eens ironisch aan, ’we hebben maximum, mochten jullie dromers het nog niet gehoord hebben’ zegt ze dan.
’Maximum?’ vraag ik.
’Uhu’ knikt ze blij.
’Yeees!’ roep Joe hard, gelukkig overstemd de bel hem en heeft Burx het niet gehoord. Hij is nogal tegen schreeuwen in de klas. Ik neem mijn spullen en wil naar buiten lopen, Joe loopt net voor me en er valt een papier uit zijn zak. ’Joe?’ zeg ik. Ik buk me en ik lees wat er op het papier staat. ‘You're the remedy I'm searching hard to find. To fix the puzzle that I see inside. Painting all my dreams the color of your smile. Where you are is where I want to be, next to you... and you next to me. You're the missing piece I need, the song inside of me’
’Woow’ zeg ik. Joe kijkt me verbaasd aan, als hij naar zijn tekst kijkt moet hij blozen. Hij neemt het blad snel van de grond, ’heb je dat zelf geschreven?’ vraag ik. Nog steeds blozend knikt hij en ik trek het blad uit zijn handen. Hij probeert het terug te grijpen met ik hou het ver buiten zijn bereik, ’woow’ zeg ik nog eens. Ik geef het blad terug, ’is het een liedje?’ vraag ik. Hij knikt nog eens blozend. ’Het is echt goed’ zeg ik nog snel eer ik naar Samantha loop die me blij aankijkt.
’Ik denk het hij iets voor me voelt’ zegt ze blij. [hij = het begint mt een N, vr de tragere mense x')]
’Denk je?’ vraag ik. ’Ik weet het al heel lang zeker’ ze duwt me lachend en we lopen naar buiten.
’Zin om naar mij te komen?’ vraagt ze als we aan onze fietsen komen.
’Moet jij niet met Nick praten?’ vraag ik. ’Sam?’ vraag ik. Ze kijkt me grote ogen langs me door en als ik me omdraai bots ik bijna tegen Nick op.
’Hoezo?’ vraagt hij.
Oopsie. Ik neem snel mijn fiets en sluip weg, ik zie nog net hoe Samantha me een wanhopige blik toewerpt en ik steek mijn duim op. ’Morgen ben je dood’ zegt Joe lachend die ineens langs me fietst.
’Dan ben ik gestorven voor een goede zaak’ antwoord ik grijnzend. ’Dan vindt mijn ziel rust in het feit dat ik 2 mensen, die voor elkaar gemaakt zijn, heb samengebracht’
’Voel ik hier een ego groeien?’ zegt Joe plagend.
’Dat hangt er vanaf, als je het jouwe bedoelt wel. Dat groeit de hele tijd’ Joe kijkt me geamuseerd aan.
’Ze neemt geen blad voor haar mond he, ons Jess’ zegt hij.
’Oei zijn we nu ook al shizofreen?’ vraag ik nep-geschrokken.
’Ja jij blijkbaar ook’ reageert hij en we fietsen lachend verder. [shizofreen, wnt ze zegge alle2 we en ons. snappie?]