Eight

# Jess

Ik voel iets vochtigs op mijn voorhoofd en met moeite doe ik mijn ogen open. Ik kijk recht in Joe’s ogen die me bezorgd aankijken. ’Gaat het?’ vraagt hij zacht. Ik knik, een pijn steek gaat door mijn hoofd en ik trek een pijnlijk gezicht.
’Je bent flauwgevallen’ zegt Joe.
’Maar goed dat deze jongen er was om je op te vangen. Anders had je er nog een hoofdwonde bovenop’ zegt de zuster.
Ik glimlach naar Joe, ’bedankt’ zeg ik zachtjes. Hij neemt mijn hand vast en knijpt er zachtjes in, ’geen probleem’
’Je suikerspiegel is te laag’ zegt de zuster dan. ’Je gaat beter naar de dokter’
’Nee!!’ roep ik net iets te hard. Joe en de zuster kijken me verbaasd aan. ’Euhm ik bedoel. Ik heb vanochtend niets gegeten en ik heb wat slaaptekort, niets ergs’ zeg ik dan snel. Ik kan niet naar de dokter, daar hebben we gewoon geen geld voor.
’Ok dan’ zegt de zuster. ’Maar je moet iets eten’ ze geeft me een reep chocolade en laat ons dan naar buiten. Het is ondertussen al pauze en leerlingen lopen kriskras door de gangen.
’Jess?!’ hoor ik ineens achter me. ’Waar was je?’ vraagt Samantha.
’Op de ziekenboeg’ antwoord ik.
’Wat? Waarom?’ vraagt ze bezorgd.
Ik heb niet veel zin om er over te praten, dus Joe antwoordt in mijn plaats.

-later in de les-

’Je kan wel goed opschieten met Joe he?’ schrijft Samantha in mijn cursus. Ik kijk opzij en ze kijkt me lachend aan.
’Hoezo’ schrijf ik bij haar.
’Wel hij was bij je in de ziekenboeg’ schrijft ze terug.
’Omdat hij mij had opgevangen toen ik flauw viel’ schrijf ik bij haar en dan ga ik verder met notities overschrijven. Ik voel hoe Samantha me port en ik kijk naar mijn blad.
’Dus hij was al bij je. Volgens mij voelt hij iets voor jou.’ staat er.
’Doe normaal’ fluister ik.
’Jess kom je de oefening aan het bord schrijven?’ vraagt de leerkracht. Ik loop naar het bord en los de oefening snel op. Als ik terug kom is heel mijn cursus versierd met: ’Jess Joe’ het staat wel 100 keren op mijn blad.
Dan krijg ik een idee, ’mag ik een zakdoek van je?’ vraag ik aan Samantha? Ze knikt en ik buig me naar haar tas, onopvallend neem ik haar chemie –heeft ze samen met Nick remember- boek eruit en ik schrijf in het groot ‘Samantha Nick FOREVER AND EVER!!’ op haar kaft.
’Vind je het?’ vraagt Samantha.
’Uhu’ zeg ik en ik stop snel de kaft terug in haar tas. Dan neem ik een zakdoek en ik zet me terug recht op mijn stoel.

~SAMANTHA POV~

’Hi’ zeg ik tegen Nick die langs me komt zitten.
’Hi’ antwoordt hij.
Ik neem mijn kaft en mijn pennenzak uit mijn tas en kijk Nick nog eens vanuit mijn ooghoeken aan. Dan valt mijn blik op mijn kaft en mijn mond valt open, ik doe mijn kaft snel open en doe alsof er niets aan de hand is. Jess!! denk ik in mezelf. Wie anders dan zij heeft over heel mijn kaft ’Samantha Nick FOREVER AND EVER’ geschreven.