♥ 15.

#LinaPOV

Verwoed wrijf ik in mijn ogen, mijn hoofd voelt aan alsof het elk moment kan uiteen barsten en het zonlicht dat uit het raam schijnt, doet gewoon pijn! Ik draai me op mijn buik en begraaf mijn gezicht in mijn kussen. Diep adem ik in en ik ruik een vertrouwde geur, maar een geur die hier niet thuis past. Waarom ruikt mijn kussen naar Kevin?
’Ben je wakker?’ hoor ik een stem vragen. ’Ik ben dood’ kreun ik. ’Goed, het ontbijt staat klaar’ lacht Kevin. Wanneer ik geen aanstalten maak om op te staan, hoor ik voetstappen dichterbij komen. ’Lina?’ ‘Neen’ ‘Opstaan’ ‘Morgen’ ‘Neen vandaag’ ‘Eh eh’ zeg ik en ik schud mijn hoofd. ’Ik heb pannenkoeken’ ‘Ik heb geen honger’ antwoord ik. ’Ohnee?’ vraagt Kevin lachend wanneer mijn maag begint te grommen. ’Nog 5 minuten’ ‘Over 5 minuten beneden. Komaan op’
10 minuten later slenter ik de trap af naar beneden, ik voel me beroerd. Nee erger zelfs, ik voel me hondsziek. Wat nogal ironisch is aangezien ik een kater heb. Slechte humor, ja maar ik heb een kater of een hangover, maakt niet uit hoe je het noemt, het is allemaal even kut. Zodra ik de keuken binnenloop, legt Kevin net een pannenkoek op een bord. ’Eindelijk’ lacht hij. Tot mijn grote spijt moet ik bekennen dat, zelfs als ik me zo beroerd voel, Kevin nog steeds voor vlinders in mijn buik zorgt. In de weerspiegeling van het raam, check ik nog even hoe ik eruit zie. Ik heb daarnet snel snel mijn haren gekamd en met wat tandpasta op mijn vinger mijn tanden gepoetst om daarna mijn gezicht nog snel te wassen. Toch zie ik er nog steeds even slecht uit.
’Mag ik je iets vragen?’ vraag ik voorzichtig. ’Als ik jou ook iets mag vragen’ antwoordt Kevin. ’Ok’ ‘Jij eerst’ ‘Heb jij me deze pyjama aangetrokken?’ vraag ik beschaamd. ’Nee dat heb je zelf gedaan. Ik had je op bed gelegd en toen liep je naar de badkamer, ik heb je dan maar in één weg een pyjama geleend’ ik knik zachtjes en neem een slokje fruitsap. ’Wat wou jij vragen?’ vraag ik en ik eet een klein stukje pannenkoek. Kevin komt tegenover me zitten en kijkt me ernstig aan. ’Wie was die Lucas nu van gisteren’ vraagt hij. Ik leg mijn vork neer en zucht. ’Hij is mijn ex’ zucht ik. Kevin knikt en kijkt me aan, zijn gezicht verraad dat hij meer wilt horen, maar hij is zo beleefd om niet verder te vragen. ’Iedereen dacht dat we ons na de universiteit gingen verloven, maar toen ik hem ging opzoeken, betrapte ik hem met’ ik slik even en met tranen in mijn ogen kijk ik op naar Kevin. ’Ik was blijkbaar niet goed genoeg om trouw aan te blijven’ zeg ik zacht. ’Hé zeg zo’n dingen niet’ Kevin komt naast me zitten, legt een arm om mijn schouder en trekt me dicht tegen zich aan. ’Natuurlijk ben je wel goed genoeg’. Ik glimlach dankbaar naar hem en wrijf mijn tranen dan uit mijn ogen, om Lucas heb ik al genoeg geweend.
’Mijn beurt weer om een vraag te stellen’ zeg ik. ’Ok’ knikt Kevin. ‘Waarom trouw je eigenlijk op zo’n jonge leeftijd?’ vraag ik. Ik voel hoe hij verstrakt en ik ga terug rechtop zitten. ’Niet verkeerd bedoelt, maar jullie zijn beide nog zo jong, waarom wachten jullie niet nog een paar jaren?’ vraag ik. Kevin blijft even stil en staart voor zich uit. ’Ik weet niet’ zegt hij dan na een tijdje. ’We kennen elkaar al sinds onze jeugd en we zijn al zo lang samen We kennen elkaar gewoon door en door, dus wachten heeft niet veel zin’ zegt hij uiteindelijk. ’Jullie moeten wel heel veel van elkaar houden’ zeg ik met een vage glimlach. ’Ja, we zijn altijd de beste vrienden geweest’ antwoordt hij. Vrienden? Niet bepaald de beste reden om je te verloven, toch?
’Ik ga me eens aankleden’ zeg ik en ik sta op. ’Je kleren liggen hiernaast, ik heb ze laten wassen’ zegt hij. ’Toch niet door Joe he?’ vraag ik lachend. ’Nee door Frankie’ antwoordt hij serieus en ik kijk hem verbaasd aan. ’Nee, eigenlijk was het Nick, onder lichte dwang van ma’ lacht hij. ’Toch niet speciaal voor mij he?’ vraag ik schuldig. ’Nee dat moest hij sowieso doen’ Ik knik en nadat ik mijn kleren heb genomen, loop ik naar boven, ik draai me nog even om. 'En Kevin' 'Ja?' 'Bedankt' zeg ik. Hij glimlacht. 'Graag gedaan'
In de badkamer, neem ik snel een douche en nadat ik de reserve tandenborstel heb gevonden die Kevin me heeft aangeboden, heb ik eindelijk de gelegenheid mijn tanden fatsoenlijk te poetsen. Ik heb nog steeds hoofdpijn, maar met een pijnstiller op het werk, moet dat wel overgaan. Ten minste, dat hoop ik toch. Ik vouw Kevins pyjama netjes op en na er nog even stiekem aan geroken te hebben, leg ik hem op zijn bed.


omg nu is Lina een zatlap én een freak!! ö