♥ 12.

-een paar dagen later-

#AshleyPOV

’Ik ben werken he!’ roept Lina onderaan de trap. ’Have fun’ roep ik terug. ’Wel leren he!!’ ‘Altijd’ roep ik en ik ga verder met mijn nagels te lakken. Als ik daarmee klaar ben, kijk ik verveeld om me heen. Ik tokkel met mijn droge nagels op mijn bureau en zucht diep. ‘Ik heb frisse lucht nodig’. Ik steek mijn voeten in mijn teenslippers en loop even naar de spiegel. Ik zie er helemaal verkreukt uit van op het bed te liggen ‘leren’. Dan maar iets anders. Uiteindelijk trek ik een groen topje en een kort wit plooirokje aan. Ik wissel mijn teenslippers om voor groene ballerina’s en loop dan naar Lina’s kast op zoek naar een witte riem. Als ik uiteindelijk klaar ben, ga ik op zoek naar mijn gsm, die ik na lang zoeken onder mijn boeken vind. Uiteindelijk stap ik de deur uit en de zon brandt al meteen op mijn gezicht. Ik loop even terug voor mijn zonnebril en dan ben ik eindelijk klaar om te vertrekken. De energie om je klaar te maken voor een wandeling, kost waarschijnlijk nog meer moeite dan de wandeling zelf. Voor mij toch in ieder geval. Ok waar naartoe? Ik besluit om links te gaan en loop alle huizen voorbij van de beroemde mensen. Zouden zij ook ooit gaan wandelen? vraag ik me af.
’Wat een zucht’ hoor ik iemand achter me geamuseerd zeggen. ’Het is een hoge berg hoor’ zeg ik op een het-ligt-niet-aan-mij-maar-eigenlijk-wel toontje. ’Héél erg hoog’ ‘Laat me raden jij wandelt hier elke dag?’ ‘Nee ik moet gewoon even de hond van mijn broer uitlaten’ Ik draai me om en kijk in het lachende gezicht van Joe. ’Wat is hij toch schattig als hij lacht’ Ohnee zei ik dat net hard op?! ’Wat?’ vraagt Joe met een grijns. ’Euhm ik bedoel.. de hond!! Ja de hond is schattig.’ Hij kijkt even naar me en ik zie dat hij me niet gelooft, maar hij laat het maar. ’Dus je vindt de hond schattig?’ vraagt hij dan. ’Ja hoezo?’ vraag ik argwanend. ’Dan wil je vast wel met hem gaan wandelen’ zegt hij en hij duwt de riem in mijn hand. ’Bye’ Hij draait zich om en begint weg te lopen. ’Hé, wat? Wacht!! Joe?!’ roep ik en ik ga erachteraan. Alleen Elvis, staat een ietsiepietsie heel erg fel in de weg en ik val over hem. In een flits staat Joe terug bij me en hij vangt me op. ’Goei reflexen’ ‘Dat heb je met een puppy in huis’ ‘Hoezo’ ‘Zodra hij zijn poot oplicht, ren je er naar toe om-‘ ‘Ja ik snap het al’ zeg ik lachend. We lopen snel verder en aangezien ik Elvis’ lijn nog steeds vast hebt, moeten we wel samen verder lopen. ’En wat heb jij de voorbije dagen nog gedaan?’ vraagt Joe. ’Geleerd’ zeg ik met mijn vingers gekruist. ’Heeft je mama je nooit geleerd dat je niet mag liegen’ vraagt hij. Ik houdt mijn handen omhoog en hij geeft me grijnzend een zachte duw. ’Heeft je mama je niet geleerd dat je geen meisjes mag duwen?’ vraag ik. ’Dat kan goed zijn’ antwoordt hij.