♥ 10.

#LinaPOV

Na zo’n half uur ben ik het beu in de gym, ik neem mijn handdoek en mijn flesje water en loop naar buiten. Net als ik de deurklink vastgrijp voel ik een hand op mijn schouder. Ik draai me om en de jongen van de lift kijkt me verlegen aan. Hij ziet er best wel schattig uit zo. ’Euhm ik vroeg me af of je misschien euhm’ stottert hij. ’Ja?’ vraag ik ongeduldig. ’Wil je misschien eens iets gaan doen samen?’ vraagt hij met een lichte blos op zijn wangen. Onbewust moet ik weer aan Kevin denken, ik pers hem weer uit mijn gedachten en kijk lachend op naar de jongen voor me. ’Ja graag’ antwoord ik.
’Wat ben jij aan het lachen?’ vraagt Ashley zodra ik de hotelkamer binnenkom. ’Hoezo?’ vraag ik. ’Je hebt zo’n stiekeme grijns op je gezicht’ zegt ze en ze gaat recht zitten. Ze kijkt me onderzoekend aan. ’Mhh als ik niet beter wist zou ik zeggen dat je die jongen van de lift nog eens hebt gezien’ Ik probeer mijn gezicht in de plooi te houden en Ashley kijkt me grijnzend aan. ’Het is waar!! Aah. Zie je wel er zijn nog andere jongens dan Kevin. Je bent in no time over hem’ Dat betwijfel ik nog, maar ik kan mijn leven niet stopzetten omdat ik verliefd ben op hem. ’Hoe heet hij eigenlijk?’ vraagt ze dan. ’Euhm’. ’Omg, je weet het niet he!!’ roept ze. ’Nee’ geef ik verlegen toe. Ashley verschuift wat op bed om dichter bij me te zitten. ’En wat ga je aandoen?’ vraagt ze plagend. ’Pff’ zeg ik. Ik gooi mijn handdoek naar haar toe en loop naar de badkamer om me te wassen.
Na mijn zo gezegde date met Jason, lopen we naar terug naar mijn hotelkamer. ’Zo euhm, ik vond het fijn vanavond’ zegt Jason. ’Ik ook’ antwoord ik. Hij buigt langzaam naar me toe en kijkt me verlegen aan. Ik kijk naar hem op en ga lichtjes op mijn tenen staan. Opeens voel ik een rilling over mijn ruggengraat gaan en uit mijn ooghoeken zie ik Kevin aan de deur van zijn hotelkamer staan. Zodra ik in zijn ogen kijk, voel ik weer die irritante kriebels. Die stomme ongeplaatste kriebels die me zo licht en geweldig doen voelen Ik ga terug gewoon staan en ik wend mijn hoofd af, waarom voel ik nog altijd iets voor Kevin? Waarom kan ik Jason niet gewoon kussen? Het is toch maar een kus. Niet? ’Sorry’ zegt Jason. Hij draait zijn hoofd weg en ik merk dat hij zich heel ongemakkelijk voelt. Wat natuurlijk normaal is. ’Ik had niet..’ Ik ga terug op mijn tenen staan en druk een lange zachte kus op zijn lippen. Ik lach even naar hem, wens hem een goede nacht en loop mijn kamer binnen, net voor ik de deur sluit zie ik Kevin aan de grond genageld, verbaasd naar me staren. Plots voel ik me zo vies vanbinnen, heb ik er wel goed aan gedaan om Jason te kussen, terwijl ik duidelijk tot over mijn oren verliefd ben op Kevin.


kort en slecht maar ik moet eten dus x']