♥ 1.

#LinaPOV

Na 2 ijsjes -shoppen kost namelijk nogal veel energie-, besluiten we terug naar huis te gaan en onze creditcards te besparen. We nemen alle zakken bijeen en lopen naar de uitgang. ’Betaal jij de parking?’ vraag ik aan Ashley. Ik geef haar wat geld. ’Dan kan ik de meeste zakken al in de kofferbak proppen’ Ik loop waggelend naar buiten met mijn handen vol zakken en loop naar de auto. Ik zet alle zakken op de grond en open de koffer. Ik dump de ene helft eraan in en buk me dan om de andere helft te nemen die iets verder staat. Plots hoor ik een geluid van slippende banden en ik voel de harde grond tegen mijn kin. ’Gaat het?’ vraagt een vriendelijke stem. Ik draai om, een jongen -zo rond de 20 jaar, misschien 21- schat ik hem, kijkt me bezorgd aan. Hij steekt zijn hand uit en ik neem hem dankbaar aan. Als onze handen elkaar raken, knettert de energie rond ons heen. Mijn huid tintelt en mijn wangen vertonen een lichte blos.
’Bedankt’ stamel ik. ’Je hebt mijn leven gered’
’Dat zou ik nu niet zeggen’ zegt hij bescheiden.
’Hoe kan ik je bedanken?’ vraag ik.
’Ik..’
’Lina!! Lina!!’ De spanning die er was tussen ons wordt onderbroken en we kijken beide om naar Ashely die hysterisch aangelopen komt met haar handen vol zakken. Ze gooit de zakken naast de rest en vliegt op me af. ’Auw’ zeg ik pijnlijk.
’Sorry’ zegt ze. ’Wat is er in hemelsnaam met je gebeurt?’ Ik kijk haar stom aan. ’Je lip’ zegt ze. Ze rommelt in haar tas en haalt er een spiegeltje uit. Mijn spiegelbeeld kijkt me stralend aan, het enige wat uit de toon valt is mijn gespleten lip en een snee op mijn wang. Opeens krijgt Ashley da jongen in de gaten, ze werpt me een veelbetekende blik toe en steekt haar hand uit naar de jongen. ’Hi ik ben Ashley. En mijn vriendin hier heet Lina’
’Kevin’ zegt de jongen. Hij schud haar hand en kijkt dan naar mij. Kevin, Kevin. Hij komt me zo bekend voor.
’Wat is er eigenlijk gebeurd?’ vraag Ashley dan. Kevin vertelt het hele verhaal over hoe die auto over de parkeerplaats racete alsof het een formule 1 baan was en hoe hij mij aan de kant duwde toen de auto op me af kwam. Hij vertelt alles heel bescheiden en doet bijna alsof het de normaalste zaak is. Wat het dus niet is, de meeste mensen zouden gewoon blijven staan.
’Woow’ zegt Ashley bewonderend. ’Weet je eigenlijk zouden we je mee uit moeten nemen. Om je te bedanken he.’ zegt ze dan. Ze richt zich tot mij. ’ Niet waar Lina?’
Ik scheur mijn blik lang genoeg van Kevin los om ’Ja’ te zeggen.
’Ok dan. Wat dacht je van morgenavond om 8 uur aan de kermis?’ stelt Ashley voor. Het klinkt niet als een voorstel, meer als een bevel.
’Ok dan zie ik jullie daar’ zegt Kevin. Hij neemt afscheid en wandelt dan weg…
Thuis zet ik alle zakken in mijn slaapkamer, daarna neem ik een flesje water uit de koelkast en ik zet me aan de bar in de keuken [niet met alcohol, maar zo’n lange tafel met barkrukken, you know?]
’Je weet toch wie dat was he?’ zegt Ashley die aan de andere kant van de bar nonchalant tegen het aanrecht geleund staat.
’Hoe zou ik dat moeten weten?’ vraag ik.
’Komaan!! Dat was Kevin Jonas!!’ roept Ashley verontwaardigt. Ze leidt uit mijn gezichtsuitdrukking af dat ik nog steeds geen idee heb wie ze bedoelt. ’Van de Jonas Brothers?!’
’Klinkt me bekend in de oren’ zeg ik.
’Kom mee’ zegt ze. Ze sleurt me meer naar het bureau en zet de computer aan. De rest van de dag spenderen we aan liedjes luisteren van de Jonas Brothers en foto’s opzoeken. Ik moet toegeven die liedjes zijn helemaal niet slecht en Kevin, ja die vond ik al geweldig knap van het moment dat ik naar hem opkeek.

Ja duuuh x’D