Part Six

‘Yaaaaraaa! Mag ik nog een keer?’ zeurt Frankie. ‘Nee Frankie, nu niet meer’ antwoordt Joe in Yara’s plaats. ‘Je hebt al vaak genoeg “gezweefd”’. Naast me zie ik hoe Yara hem dankbaar aankijkt. Wat ook wel normaal is aangezien Frankie al 5 keer in de lucht heeft gezweefd, dat moet lichamelijk toch wel uitputtend zijn. ‘Jullie worden geroepen’ zegt Yara plots. ‘Ik hoor niks’ zegt Nick verbaasd. ‘Ik wel, dus ik zou maar snel gaan. Misschien is het wel je moeder ofzo’ zegt Yare. ‘Hoe weet jij dat onze moeder mee is op tour?’ vraagt Joe op zijn beurt. Al even verbaasd, zo niet nog verbaasder, als Nick. ‘Gewoon, jullie lijken me wel van die familiemensjes’ antwoordt Yara schouderophalend ‘Ga nou maar naar je moeder!’ ‘Te laat, ze is al hier’ bemoei ik me nu in het gesprek en ik wijs naar een vrouw van midden de veertig. Ze komt onze kant op gelopen en zegt: ‘eindelijk. Ik heb jullie overal gezocht!’ ‘Ik zei het jullie’ zegt Yara en ze staat recht. ’En wie ben jij?’ vraagt de vrouw verbaasd. ‘Ik ben Yara’ zegt ze en ze steekt haar hand uit die de vrouw glimlachend aanneemt. ‘Denise, de moeder van deze jongens hier’ ‘Dat dacht ik al’
‘PAS OP!!’ wordt er opeens geroepen. Iedereen kijkt om zich heen en ik, slim als ik ben, kijk naar Yara. Die langs Denise heen kijkt om vervolgens naar boven te kijken. Ze duwt Denise aan de kant en Nick weet haar nog net op te vangen. Een enorme lamp valt met een ongelofelijke snelheid naar beneden. Ik zie hoe Yara zich opspant en enkele ogenblikken later, ligt de lamp veilig op de grond. ‘Hoe… hoe deed je dat?’ vraagt Denise ongelovig. ‘Ehm…’ Yara kijkt een beetje moeilijk. ‘Mam! Ik kan zweven!’ roept Frankie dan plots. ‘Alsjeblieft nog één keer! Alleen om aan mama te laten zien’ smeekt hij. Hij kijkt Yara met een gezicht aan waar je simpelweg geen nee tegen kan zeggen. ‘Ben je een heks ofzo?’ vraagt Denise nadat Yara hem voor de zoveelste keer weer veilig op de grond heeft laat zakken. ’Nee!’ antwoordt Yara lachend. ‘Het is een lang verhaal, maar ik ben zeker geen heks. Dat doet me weer denken aan die lelijke ouwe mormel, met wratten en dromen van macht’ ‘Yara, jij het té veel sprookjes gelezen’ reageer ik droog. ‘Zeg, jou moeder las ze voor hoor’ verdedigt ze zichzelf. ‘Waarom je eigen moeder niet?’ vraagt Jessica. ‘Ik heb geen ouders meer’ antwoordt Yara op haar gebruikelijke toon die ze heeft als ze over haar ouders praat. ‘Ow, sorry!’ zegt Jessica duidelijk geschrokken. ‘Ach, is niet erg joh. Ik was 3 toen ze zijn omgekomen dus ik heb ze nooit echt gekend. Ik wéét niet anders!’ stelt Yara haar meteen gerust. ‘Waar zijn ze aan overleden dan?’ vraagt Denise. ‘Ontploffing van de kerncentrale bij ons in het dorp.’ ‘En jij was er niet of…’ vraagt Denise verder. ‘Jawel, maar ik heb het overleefd en daardoor heb ik zegmaar deze “krachten”. Ik heb er zo oneindig veel dat ik uren bezig ben om ze allemaal op te noemen. Ook niet altijd even leuk’antwoordt Yara. ‘Wow… ik mag jou wel’ zegt Denise goedkeurend. ’Eeeh, bedankt’ reageert Yara verbaasd. Denise glimlacht.
‘Maar, jongens. Jullie vader wacht’ gaat Denise verder tegen de jongens. ‘Jaja, we gaan al’ zeggen ze en ze lopen met zijn drieën weg. ‘Komen jullie nog even mee wat drinken?’ vraagt Jessica. Yara kijkt me vragend aan en ik knik instemmend . ‘Ik denk dat, dat een ja betekend’ lacht Yara. We lopen met zijn vijven naar achteren en Denise en Frankie lopen nog een deur verder als wij naar de “bar” lopen. Jessica gaat erachter staan en schenkt 3 cola's in. Ze geeft er 1 aan ieder van ons en gaat zelf met een glas bij ons zitten. ‘Dus, wanneer gaan jullie weer naar huis?’ vraagt ze. ‘Morgenmiddag’ antwoordt ik en ik nip eens aan mijn cola. ‘Dat is vroeg’ zegt ze verbaasd. ‘Sjah, we moeten maandag weer gewoon naar school hé’ antwoordt Yara spijtig. Jessica knikt. ‘Wat gaan jullie hierna doen?’ vraagt ze. Ik trek een raar gezicht en kijk haar onbegrijpelijk aan. Yara doet naast me exact hetzelfde. ‘Ik bedoel, wat gaan jullie studeren?’ vraagt ze lachend. ‘Ow, ik wil kapster worden’ zegt Yar. ’Ikke niet. Ik ga toch maar voor de dansopleiding’ zeg ik op mijn beurt. ‘Dansopleiding, toe maar! Waar dan?’ vraagt Jessica geïnteresseerd. ‘Lucia Martas. Jeweetwel…’ antwoord ik. ‘Ja! Daar ben ik ook naartoe geweest’ ‘Echt? Hoe is het daar?’ vraag ik nieuwsgierig. ‘Leuk, maar zwáár’ antwoordt ze. ‘Ik heb wel mijn diploma gehaald, moest regelmatig optreden en heb zo Kevin ontmoet zegmaar. Nu doe ik nog regelmatig een optreden’ ‘Gaaf’ zeg ik enthousiast.


Lucia Martas: Lucia Martas is een grote, bekende dansschool in Amsterdam. Alleen de besten worden er aangenomen en je wordt er op een streng dieet gezet. Daarnaast kun je géén vast baantje hebben want je maakt soms schooldag van 12 uur!