Part Five

‘God! Ik ga dood!’ gilt Yara tegen me als het concert al een tijdje bezig is. ‘Van de muziek kan het niet zijn’ gil ik terug. ‘Denk je?’ gilt ze dan. Ik draai me lachend om en richt me weer op het podium, waar de jongens het beste van zichzelf geven. ‘Vndaag hebben we besloten, om iemand op het podium te vragen. We doen dit niet vaak dus… ik kies willekeurig een persoon uit’ zegt Joe plots als de muziek stopt. Hij speurt met zijn ogen over de massa heen om uiteindelijk bij Jenny stil te blijven hangen. ’Dat meisje met het gele shirt en zwarte haar mag op het podium komen’ zeg hij dan. Opgelucht kijkt Yara hem aan, gelukzak nu mag zij weg van die duwende fans die ons bijna tot moes drukken tegen de dranghekken. ‘En nu?’ gil ik naar haar. Trachtend over het geroep van de massa uit te komen. ‘Wacht even’ roept ze terug. Ze wordt op het podium getild en ik zie hoe ze met Joe praat. Iets later komt er een grote man naar me toe, die me over de dranghekken helpt zodat ik bevrijd wordt van de hysterische fans. Ik glimlach dankbaar naar hem en richt me dan terug op het podium. ‘Dus, wat is je naam?’ vraagt Joe aan Yara. Natuurlijk moet hij dat wel doen, de fans zouden niet al te blij zijn, moesten ze weten dat ze elkaar kennen. ’ ‘Yara’ antwoordt ze in de microfoon. ‘Nou Yara, ken je de muziek verder?’ vraagt hij. ‘Nee’ lacht ze in de microfoon. ‘Nou, dat kom je ook niet elke dag tegen’ lacht hij. ‘Dan heb je geluk dat we hier een tekst voor je hebben’. ER komt een man op het podium gelopen die Yara een tekst overhandigt en daarna weer snel het podium afloopt. ‘Dat lukt me wel’ zegt Yara nadat ze de tekst heeft doorgelezen. ‘Mooi zo’ knikt Joe goedkeurend. Achter me hoor ik ondertussen hoe de fans verbaasd met elkaar praten, dat nu net die ‘trut’, die hun liedjes niet eens kent, uit het publiek wordt gehaald.
Kevin geeft zijn microfoon aan Yara en gaat dan terug op zijn plek staan. De muziek begint te spelen en Joe begint te zingen en doet teken dat Yara zijn voorbeeld moet volgen. ‘When You Look Me In The Eyes, Tell Me That You Love Me. Everything’s Alright, When You’re Right Here By My Side. When I Hold You In My Arms, I Know That It’s Forever, I Just Gotta Let You Know, I Never Wanna Let You Go. When You Look Me In The Eyes, Tell Me That You Love Me. Everything’s Alright, When You’re Right Here By My Side. When You Look Me In The Eyes, I Catch A Glimpse Of Heaven. I Find My Paradise, When You Look Me In The Eyes.’ De muziek sterft weg en ik zie hoe Joe Yara verbaasd aankijkt, met een lach, loopt hij naar haar toe en hij geeft haar een knuffel. ‘Bedankt Yara!’ roept hij in de microfoon om daarna nog iets in haar oor te fluisteren. Ze praten verder terwijl Yara langzaam het podium afloopt.

Na het concert loopt iedereen weg, maar wij blijven staan. Uiteindelijk ben ik het beu om te blijven rechtstaan en ik zoek een enigszins proper plekje om neer te gaan zitten, Yara volgt me en laat zich ook op de grond zakken. ‘Hej jongens’ zegt ze een tijdje later en ik kijk achterom. Kevin, Joe en Nick komen erbij zitten. Joe gaat meteen naast Yara zitten, rara waarom dat zo is, en Nick en Kevin zetten zich naast mij. ‘Lekker plekje hier’ zegt Joe. ‘Ja hé. Vonden wij ook, daarom zitten we hier nog’ grijnst Yara. Lachend duwt hij haar, waardoor zij Nick een beetje opzij duwt. Nicks dijbeen raakt zacht het mijne en onbewust moet ik glimlachen, naast me zie ik hoe Kevin met plagend aankijkt en ik richt me snel terug op NIck al weer aan het praten is. ’Zeg, bedankt voor de tip daarnet’ zegt hij tegen Yara. Ze kijkt hem verbaasd na en ik volg haar blik die Selena vindt. Ze ziet er zowel boos als verdrietig uit en haast zich naar buiten. ‘Graag gedaan’ glimlach Yara. ‘Waar hebben jullie het allemaal over?’ vraag ik niet-begrijpend. ‘Toen ik van het podium liep heb ik Selena zien sjansen met een andere jongen en nu heeft Nick het uitgemaakt. Eerder zat hij daar over te twijfelen’ legt ze me kort uit. ‘Aha’ reageer ik. En ik kijk naar Nick, maar ik kan geen emotie uit hem afleiden. Ik zie niet of hij teleurgesteld is, kwaad, verdrietig of misschien blij? Zoals ik stiekem ben. ‘Waar is Jessica eigenlijk?’ vraagt Yara dan na een tijdje. ‘Die komt er als het goed is zo aan’ antwoordt Kevin. Hij is nog niet helemaal uitgepraat of Jessica komt al lachend onze richting uitgerent met Frankie achter haar aan. Ze rent hard langs ons heen en Frankie blijft bij ons stil staan. Na een tijdje heeft ze pas door dat wij hier zitten en ze stopt met rennen. Ze draait zich om en loopt dan terug naar ons. ’Hallo’ zegt ze en ze gaat naast Kevin zitten. Frankie neemt een aanloop en springt een klein eindje de lucht in, waarna hij dreigt een keiharde landing te maken op de knieën van Joe, Nick en Yara. Geschokt en niet wetend wat ik moet doen, staar ik naar hem. Tot Yara in actie komt en een groot krachtveld rond Frankie vormt. ’Aah ik vlieg!’ roept hij blij uit. Lachend laat Yara hem nog wat hoger zweven en ze leidt hem richting het podium om hem daar veilig naast Joe neer te zetten. ‘Dat was cool!’ roept hij blij.