Part Three

‘Yara! Wakker worden!’ gil ik in Yara’s oor en ze schiet geschrokken recht. ‘Mens, wat ben jij vroeg wakker’ zeurt ze en ze laat zich terug achterover vallen. Iemand heeft een ochtend humeur. ‘Ik ben nog bekaf van gisteren avond’ ‘Ja, maar ik niet. En we gaan zo naar het strand’ zeg ik droog. Yara springt overeind en rent naar de badkamer, ondertussen zet ik me op bed en ik begin mijn nagels te inspecteren. Ze komt nog even in de kamer voor haar bikini en nadat ze die aangetrokken heeft komt ze terug binnen. ‘Klaar!’ zegt ze zelfvoldaan. ‘Zou je niet een strandjurk ofzo aantrekken?’ vraag ik. Anders zal ze nogal veel bekijks hebben, misschien zo allemaal van die pedomannen ofzo, you never know right? Ze kijkt even naar haar spiegelbeeld, ‘Ehm, ja misschien wel’ zegt ze. Ze loopt naar de kast en haalt er na even zoeken, knalgeel jurkje uit tot net boven de knie. ‘Nu ben ik wel klaar’ zegt ze nadat ze haar kleedje aangetrokken heeft, haar tas heeft genomen en nog snel een zonnebril heeft opgedaan. ‘Mooi, dan kunnen we gaan’ zeg ik. ‘Ja, daarom heb ik me ook klaar gemaakt’ zegt ze droog. Die humor van haar toch. ‘Kom nou maar’ lach ik. We lopen naar buiten en Yara stevent meteen op de lift af, ze drukt op het knopje en zet dan meteen koers naar de trappen. ‘Yara, jij bent echt kompleet gestoord’ zucht ik en ik slof op mijn duizendste gemak achter haar aan. ‘Zeg, til die voeten is op’ zegt ze met de stem van mijn moeder. Het klinkt net als haar, al even bazig. Eer we buiten zijn kan Yara nog net voorkomen om tegen een oud vrouwtje op te botsen. We lopen lachend het hotel uit en steken de straat over. Wat een luxe dat het strand gewoon aan de overkant ligt. Geen gesleur met die tassen, kilometers ver, vakantie is om uit te rusten. Maar goed, we zijn dus op het strand en leggen onze handdoeken ergens op de bedjes neer. Het is al druk en we smeren ons beide in om niet te verbranden. Ik zweer het als ik me niet insmeer ben ik meteen een kreeft. Een pijnlijke kreeft dan nog eens. De zon brand zalig op mijn huid en alles is lekker rustig tot een keiharde gil over het strand weerklinkt. Ik schiet recht en ik kijk geschrokken om me heen op zoek naar de persoon die zo’n onnatuurlijk hoog geluid uit zijn keel heeft geperst. Naast me springt Yara op en loop meteen naar de badmeester, ik spring ook recht en ga er achter aan. ‘Doe dan iets!’ roept ze naar hem. ‘Dat kan ik niet! Ze is te ver weg!’ zegt hij terug. ‘Je hebt je diploma hiervoor toch gehaald’ zegt één van de jongens die naast hem staan. ‘Is zij je vriendin?’ vraagt Yara. Hij knikt. ‘God, als jij het niet doet doe ik het wel’ zegt Yara tegen de badmeester, ze is ondertussen al erg geïrriteerd. Zelf ben ik ook niet al de happy op het feit dat die badmeester daar zomaar zit terwijl er iemand in nood is. En dat is nog zacht uitgedrukt ‘Oh doe maar. ik ga daar niet heen’ zegt hij en hij gaat weer zitten. Yara zucht en ze geeft haar zonnebril aan de jongen. Ze snelt de zee in en begint in sneltempo te zwemmen. Ik kijk nagelbijtend toe hoe Yara het meisje nadert, niet veel later gaat ze kopje onder en een enorme explosie doet het water opspatten. Het meisje wordt onder water getrokken en ik kijk gepikeerd rond. Het hele strand staat ondertussen in rep en roer. Net als ik op die enorme kwal van een badmeester af wil lopen komt Yara met het meisje uit de zee gevlogen. Ze land een eind van ons af en de jongens en ik lopen meteen naar hen toe. Het meisje komt proestend bij en haar lief gaat meteen naar haar toe. ‘Yara! Mijn god, ik schrok me een ongeluk! Is alles goed gegaan?’ vraag ik hysterisch zodra Yara naast me staat. Alles stress van daarnet valt van me af. ‘Met mij gaat het goed’ antwoordt ze. ’ Hoe gaat het met je?’ vraagt ze dan aan het meisje. ‘Goed… denk ik’ zegt ze nog wat verward. ‘Zeg, vloog jij nou net?’ vraagt de jongen. Ik kijk geamuseerd naar Yara. ‘Ehm…’ begint ze. ‘Ja, ze heeft veel bijzondere krachten maar praat er niet graag over zegmaar’ antwoord ik voor haar. Ik weet ondertussen dat ze er niet graag over praat. Ze is heel erg bescheiden over haar krachten. ‘Ik wou net zeggen, net onder mij maakte ze een enorme explosie waardoor ik naar beneden werd getrokken’ zegt het meisje. ‘Ja, maar de haaien waren wel weg’ lacht Yara. ‘Echt héél erg bedankt’ zegt het meisje en ze krabbelt recht. ‘Ik ben Jessica trouwens’ zegt ze.‘Yara’ antwoordt Yara en ze schudden elkaars hand. ‘Ik ben Kevin’ zegt de jongen naast Jessica en ook hij schudt Yara de hand. ‘Aangenaam. Ehm, dit is mijn beste vriendin, Bo’ zegt Yara dan en ze wijst naar me. ‘Hej’ zeg ik met een glimlach. ‘Hoe kan ik je ooit bedanken’ vraagt Jessica dan. ‘Ehm… door niet meer te vragen hoe je me ooit kan bedanken?’ zegt Yara met een lach. ’Haha, deal’ lacht ze. ‘Ehm, dit zijn trouwens mijn broers Nick, Joe en Frankie’ zegt Kevin terwijl hij naar 3 jongens wijst. ‘Hej, ik ben Yara’ zegt ze en ze schudt hen allemaal de hand. Ondertussen kijk ik hen allemaal één voor één aan, ze komen me zo bekend voor… Wacht eens even!!