My summerlove.

Elke traan dat ik laat is omdat ik jou verdomme hard mis.


1000 kilometer.
-

1 week was ik daar.
In 1 week ben ik stapelverliefd op jou geworden.
vanaf de eerste dag dat ik je zag had je iets speciaals, iets mysterieus. Al vanaf die dag had ik een raar gevoel in mijn buik.
Een gevoel dat ik niet ken, dat ik nog nooit heb gevoeld. Telkens als je in mijn buurt was voelde ik je ogen prikken op mijn lichaam. Ik was gelukkig toen ik je zag en ik was uitkijkend naar het moment dat ik je terug zou zien als je niet bij me was. Er ging geen seconde voorbij dat ik niet aan je dacht. Je was niet heel knap maar je was zo schattig en lief. En je ogen... die waren uniek. De dagen gingen voorbij en ook de laatste avond was aangebroken. Het was een heldere sterrenhemel, ik kon er uren naar kijken. het was prachtig. Ik stond recht en liep naar binnen om naar mijn kamer toe te gaan. Nog 1 keer draaide ik mij om, ik zag dat je naar mij keek, je zag er zo hopeloos en gekwetst uit. ik keek je recht in de ogen, glimlachte en stapte door. Ik moest de tranen bedwingen. Ik voelde mijn oogleden trillen, ze voelde waterig. maar ik zou geen traan laten, nee. Ik heb geen foto van jou. Echte herinneringen zitten hier, in mijn hart. Ik heb de laaste blik in mijn geheugen gegrift en die zal niemand me ooit kunnen afpakken. ik geloof dat onze wegen elkaar ooit zullen kruisen, want liefde overwint alles. Zelfs 1000 kilometer.