4. Perron 9 3/4

Augustus vloog razendsnel voorbij, té snel voor vele van haar leeftijdsgenoten, maar zelf kon Myelli niet wachten om op 1 september naar King's Cross Station te gaan.
Toen die dag eindelijk aanbrak was ze nerveuzer dan ze ooit al was geweest: zelfs het gevoel tijdens haar eerste paardrijdwedstrijd kon er niet aan tippen, want van Zweinstein wist ze amper iets, hoogstens enkele dingen uit "De beknopte geschiedenis van Zweinstein", het boek dat de laatste maand haar meest gelezen lectuur was geweest.
Ze had de avond ervoor al langdurig afscheid genomen van haar broertjes, haar vrienden en haar beste vriendin ,Noor ,want die moesten stipt om 8u30 op school staan.
Haar ouders hadden zoals elk jaar vrijaf genomen om hun kinderen naar school te brengen en nadat Silas en Alirio gesettled waren, kwamen Elisa en Tavon hun dochter halen om naar London te rijden. Elisa hielp haar dochter met nog een laatste keer de checklist die ze gemaakt hadden te overlopen en daarna vertrokken ze.
Tavon haalde de koffer uit de auto en zette hem op een karretje:
"Welk perron, Elisa?"
Elisa haalde het ticket uit de envelop en hoeveel ze al eens naar het ticket gekeken hadden, realiseerde ze zich nu pas iets:
"Euhm, lieverd, volgens mij klopt dit perronnummer niet hoor. Er staat perron 9 3/4, dat bestaat toch niet."
Een beetje onzeker liep Elisa naar de infobalie:
"Excuseer meneer, kan u me zeggen waar perron 9 3/4 is?"
"9 3/4, is dit een flauwe grap of zo?"
Teleurgesteld draaide Elisa zich terug naar haar man en wou hem net zeggen dat ze een probleem hadden, toen een gezin van 5 mensen voorbij liep. De 2 jongens van het gezin duwden elk een karretje vooruit en bij één van de twee stond een kooi met een uil. Myelli hoorde het dochtertje nog tegen haar moeder snikken: "Mama, waarom mag ik nu nog niet naar Zweinstein."
Myelli twijfelde niet en liep naar het koppel:
"Excuseer meneer en mevrouw, kunnen jullie ons misschien helpen, ik ben op zoek naar perron..."
"9 3/4, geen probleem, kom maar mee!"
Myelli wenkte haar ouders en liep met het gezin mee.
"Ik ben Ginny trouwens, Ginny Potter en dit is mijn man Harry..."
Myelli herkende de naam en vroeg: "Sorry voor mijn onbeleefheid, maar bent u dé Harry Potter die in de "Beknopte geschiedenis van Zweinstein" staat?
Harry grinnikte: "Jep, dat ben ik en volgens mij hebben we naast Roos nog een derde Hermelien!" Ginny lachte en Myelli keek hen niet-begrijpend aan.
"Lang verhaal, het komt er op neer dat mijn schoonzus, Hermelien, al alle boeken van het schooljaar dat volgde al in de zomervakantie vanbuiten leerde... en dat haar dochter Roos, ons nichtje, blijkbaar ook al zo'n trekjes heeft... En aangezien jij ook al een boek vanbuiten kent..."
Myelli glimlachte naar Ginny en knikte begrijpend.
"We zijn er, James, jij gaat eerst! En neem jij Lily mee? " zei Harry toen ze stopten voor een muur tussen perron 9 en 10. James knikte, nam Lily's hand en liep naar de muur. Myelli en haar ouders keken verbaasd toen de jongen en zijn zusje in de muur verdwenen.
"Albus, neem jij Myelli mee, dan kunnen wij Myelli's ouders meenemen?"
Albus knikte en keek naar Myelli, die angstig naar de muur keek.
"Als je wil, kan je het karretje vasthouden. En je ogen sluiten helpt ook de eerste keer." zei hij verlegen. Myelli nam dankbaar het karretje vast en samen liepen ze naar de muur, Myelli sloot haar ogen en toen ze ze weer open deed, stond ze naast een rode locomotief waar er in sierlijke letters "Zweinstein Express" op stond. Na haar verschenen Ginny en Elisa, gevolgd door Harry en Tavon, die blijkbaar het goed met elkaar konden vinden en druk aan het praten waren.
"Nou, ik ga even naar mijn nichtje, Roos, ze gaat dit jaar ook voor het eerst naar Zweinstein. Ik zie je wel weer!"
Ze zag Albus verdwijnen tussen de menigte en ook Lily en James waren verdwenen, ook Harry en Ginny gaven Myelli en haar ouders de tijd om afscheid te nemen. Tavon hielp zijn dochter om haar koffer op de trein de zetten en nam haar daarna in zijn armen:
"Myelli, beloof me dat je voorzichtig bent en dat je voldoende brieven stuurt en als er iets is..."
"Ja, papa, ik weet het, geen zorgen! Alles komt goed."
haar vader knikte twijfelend en gaf zijn dochter aan zijn vrouw. Elisa stond met tranen in haar ogen naar haar dochter te kijken:
"Mi hija (-mijn dochter-), pas goed op! En zorg goed voor jezelf!"
Ze gaf haar moeder nog een dikke knuffel en stapte met Mimsi in haar mand op de trein. Ze wou net een coupé binnengaan,t oen ze omver gelopen werd door 2 jongens: "Hé, kijk eens uit, jij vuile dreuzeltelg!". Eén van de twee draaide zich nog eens om en keek haar aan alsof ze een besmettelijke ziekte had en liep daarna een coupé binnen. Verslagen stapte Myelli een andere coupé binnen,zette haar koffer weg en deed het raampje open toen ze haar ouders zag staan, beide met tranen in hun ogen. Ze zwaaide naar hen en ze zwaaiden glimlachend naar haar terug. Het fluitsignaal weerklonk scherp op het perron en de deuren werden gesloten. De trein kwam schokkend in beweging en Myelli zwaaide nog een laatste keer naar haar ouders toen de trein het station uitreed.
Ze zette zich neer en keek naar buiten.
Hoewel ze niet had kunnen wachten om op de trein te springen, waren er toch een paar dompers op de feestvreugde: haar ouders, Silas, Alirio, Noor en de anderen, ze zou ze pas in december terugzien. En de reactie van die jongens op de gang: wat als die tovenaars en heksen haar niet leuk vonden?! Als ze net zo reageerden als die 2 jongens?
God, waar ben ik aan begonnen? vroeg ze zich even af en de drang om terug naar huis te gaan en haar gewone leven op te pakken groeide.
Ze schrok op uit haar ietswat paniekerige gedachten doordat de coupédeur geopend werd en een stem vroeg:
"Hoi, mogen we erbij komen zitten?"