Stand Alone ~

-


De eerste dag op de middelbare school. Het was een speciaal moment.
Het eerste moment dat wel elkaar ontmoeten.
En een paar weken later hoorde ik van je vrienden dat je verliefd op me was.
Maar ik zag niks in je.
Ik liep de school uit en met de blik waarmee je me toen aankeek zal ik nooit vergeten.
De volgende dag kom ik op school aan. en ik zie je staan.
Ik heb je express ontweken.
Je zat me de hele tijd aan te staren met een droevige blik.
En toen keek ik je recht in je ogen en dat moment kan ik me nog heel goed herinneren.
Dat ene moment waarbij onze blikken elkaar raken. Een seconde dat wel een jaar leek te duren.
Vanaf dat moment zag ik je schoonheid. Vanaf dat moment zag ik hoe knap je was.
En hoe een prachtige ogen je had waar ik in verdronk.
Maar ik durfde niet toe te geven dat ik ook van je hield.
Dagen gingen voorbij.
Elke keer als onze blikken elkaar raakten, keek ik snel weg.
Ik wou niet verliefd zijn.
Dit mocht niet.
Ik huilde mezelf elke avond in slaap.
Ik schreef mijn dagboek vol over jou.
Ik kon enkel nog aan jou denken.
Ik keek vanaf toen uit om naar school te gaan, om jou te zien.
En te smelten voor jouw prachtige lach.
Elke seconde dacht ik aan je.
Maanden gingen voorbij.
En het einde van het schooljaar was in zicht.
Ik zou je 2 maanden lang niet zien.
Ik kon het me nauwelijks inbeelden.
Die 2 maanden leken een eeuwigheid.
Het was de eerste keer dat ik hoopte dat de vakantie zo snel voorbij was.
En toen … 1 september.
Ik kwam op school en ik zag je nog nergens.
De dag ging traag voorbij en ik had je nog steeds niet gezien.
En toen hoorde ik dat je naar een andere school was.
Op dat moment stortte mijn wereld in.
Ik stond te trillen op mijn benen.
Nooit zou ik jou nog zien.
Nooit…
Zou ik nog kunnen verdrinken in je diepbruine ogen
Nooit…
Zou ik nog kunnen smelten van jouw prachtige lach.
En nu… Een jaar later heb ik het eindelijk een plaats kunnen geven.
Ik heb beseft dat het gedaan was, dat ik je nooit meer zou zien.
Ik heb het verwerkt maar niet vergeten.
Vergeten zal ik je nooit.
Nooit…

Ik zal eeuwig van jou houden.

Reageer (11)

  • cacharel

    En jij maar zeggen dat ik mooi schreef, maar dit.
    Zoveel gevoel, zoveel emoties. Ik kan wel huilen. Don't give up, ga er voor. Zoek hem op, in het telefoonboek. Of op internet. Bel hem, en vraag het om een meeting. Dat is heel normaal hoor. Het zal je goed doen, hem te zien. Niets is onmogelijk, als je maar in jezelf gelooft. <3
    Héerlijk <3
    [er zwemt nog genoeg vis in de zee]

    1 decennium geleden
  • Blainers

    Zo zielig.
    Maar zo mooi. ;o
    Ik ben er even stil van...

    1 decennium geleden
  • Attraction

    Ö zo zielig! Ö
    Mr wel heel mooii! <333

    1 decennium geleden
  • heartlesss

    OMG

    ik kreeg gewoon tranen in me ogen !!

    heel veel sterkte meid ! (flower)

    Xx (H)

    1 decennium geleden
  • XxHumanoiDxX

    heel mooi
    maar weetje je kan hem nog opzoeken:)
    ik was in de 1e en 2e verlieft op een jongen uit mijn klas, maar durfde niet te zeggen en tenslotte was iedereen op hem
    ik had altijd een zwak voor hem maar niemand wist t behalve mijn moeder en mijn zus
    iik sprak hem niet meer maar heel af en toe zag ik hem nog
    en toen, kreeg ik het vreselijke nieuws..
    hij was dood. ik stortte egt in begon te gillen schreeuwen slaan
    ik heb het er nog moeiluk mee..
    en ik zal hemnooit meer kunnen vertelde dat ik hem altijd leuk gevonden heb

    maar jij jij kan dat wel!!
    zoek op hyves of of via oude vrienden van hem
    maar geef het niet op oke!!
    (flower)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen