30. Thoughts about knowing yourself

De volgende dag werd ze vroeg wakker, om 7 uur 's ochtends. Er waren al een paar mensen beneden maar die besteedde geen aandacht aan haar. Draco tikte haar aan maar toen ze niet reageerde sloeg hij haar met een rol perkament op haar achterhoofd. Niet te hard natuurlijk. Ze reageerde wel, maar bleef slapen. Draco liep bij haar weg en kwam terug met een fluitje, wie weet hoe hij daaraan kwam. Hij floot erop en en kwam een irritant geluid uit, bijna net zo erg als Patty. Ze werd nog half slapend wakker en sloeg het fluitje uit Draco's hand en prikte in zijn buik. Hij maakte een 'Oef' geluid en toen ging ze gewoon doorslapen. Uiteindelijk gooide hij haar van de stoel waardoor ze goed wakker werd. Ze keek om haar heen en zag dat Draco net weg liep. Ze keek verbaasd om haar heen en uiteindelijk ging ze weer op de stoel zitten. Ze stond op maar ging meteen weer zitten omdat ze moe was, hoelang had ze geslapen? Een paar uur? Ze ruimde al haar spullen op en ging naar boven. Iedereen lag nog te slapen dus liep ze heel stil door de kamer, kleedde zich om en pakte haat toiletspullen. Ze keek in de spiegel en schrok zich rot toen ze die wallen zag. Hopelijk kon ze ze bedekken met foundation en poeder. Ze moest ook douchen. Dat zou haar goed wakker krijgen.
Ze stond onder de douche en waste haar haar. Ze dacht de hele tijd aan 1 ding; wat kon ze doen om haarzelf te begrijpen? Want eerst begreep ze haarzelf 100% maar nu weet ze het niet. Het is moeilijk om opeens met mensen om met moeten gaan als je al die jaren alleen was. Oké, ze had haar ouders en Denn, en jammer genoeg ook een paar dooddoeners, maar dat was niet hetzelfde. Hier was het heel anders, ze had leeftijdsgenoten en docenten en geesten en meer. Wat moest ze met die dingen aan? Eerst dacht ze dat ze er wel raad mee wist, maar dat bleek dus achteraf niet zo te zijn. In vergelijking met de rest was ze zwak en telde haar mening niet zo snel. Vooral niet in Zwadderich. Ze spoelde haar haar uit. Wat ging ze doen? Ze wou in ieder geval dat ze wist wat ze moet bepaalde situaties aan moest. Dat met Jenny gister was puur geluk, maar geluk kan niet altijd voor eeuwig aan je kant staan.

Ze kwam met natte haren de trap af, ze had geen zin gehad om haar haar te drogen dus heeft ze maar even haar haar geföhnd zodat het niet té nat was. Ze had geen honger dus ging ze maar even lezen. Ze had nog steeds niet alles ingehaald en dat moest ze echt snel doen voordat ze de draad zou kwijtraken.
Ze had een paar bladzijdes gelezen toen Patty naast haar kwam zitten en haar boek naar beneden trok. 'Waar was jij gisteravond?' Vroeg ze. Olette las verder, 'Was aan het studeren en ben inslaap gevallen.' Een lach waarvan je haast zou denken dat je hoofd zou gaan ontploffen kwam uit haar mond. 'Jij slaapt haast altijd. Maar nu moet ik gaan. Ik ga naar Drakie, ga je mee? Ow nee, je hebt ruzie met hem dus waarom zou je?' Ze hield haar schouders op. 'Geen idee, zeg het maar.' Patty maakte een piepgeluid en keek haar woedend aan. 'Ben je klaar?' Patty snoof en stond op. 'Doei Patty.' Riep ze jaar nog na. Patty gaf haar een vernietigende blik en Olette antwoordde die door een grijns op haar gezicht te trekken. Boos en zwaar beledigd liep Patty weg en Olette grinnikte. Wat was het toch leuk om Patty zo gek te maken.

De lessen waren begonnen en het eerste uur was Verzorging van Fabeldieren. Ze liep alleen omdat ze Blaise nog niet had gezien. Wat ze wel had gezien was dat Ron nog 2 kippenpootjes in zijn handen had en ze zat te eten alsof hij al dagen niks had gegeten. Ze draaide zich meteen om toen ze Ron zat eten met een open mond, want niet alle kip paste in zijn mond. Ze was bijna hij Hagrid's huisje toen ze iets vreemd zag in het verboden bos. Het was licht, mooi, maar niet helemaal zichtbaar. Ze sloot haar ogen en schudde haar hoofd. Toen ze weer keek was het weg, maar ze voelde zich nog steeds bekeken.
Ze was de hele dag onrustig gebleven, want ze bleef zich maar bekeken voelen. Aan de schilderijen lag het niet, daar had ze geen last van. Maar het was iets anders. Ze moest het maar vergeten. Ze had in de les af en toe geslapen maar werd wakker omdat ze de hele tijd in haar zij werd geprikt door Blaise. Ze was 1x zo moe geweest dat ze door de les riep: 'Hou eens op met prikken idioot!' Als beloning kreeg ze straf van Omber. Die pech had ze weer, ze moest nou net in haar les inslaap vallen! Ze zou de volgende avond naar haar kamer moeten gaan om daar haar straf te krijgen. Wat de straf was wist ze niet, maar wat ze wel wist was dat ze zeker weten geen genade zou tonen met straf uitdelen. De lessen waren uiteindelijk voorbij maar het gevoel verdween niet. Ze was de hele dag bij Blaise gebleven en die vroeg de hele tijd waar ze was bij het ontbijt. 'Ik zei toch dat ik geen honger had.' Bleef ze maar zeggen. Gelukkig hield Blaise op toen Draco hun richting op kwam, alleen naar hun.