WS ~ 78

(Nyree)

“Moeten jullie naar de studio vandaag?” vroeg ik toen we terug een beetje normaal deden en in de tuin zaten. Een tuin die meer op een park leek, maar het is natuurlijk niet voor niets L.A. toch? “Neen we hebben een dag vrij gekregen van David,” zei Tom en staarde naar de zon met zijn mega zonnebril op zijn neus. “Speciaal omdat jij kwam,” grinnikte Bill. “Gelukkig maar voor hem dat hij dat gedaan heeft,” zei ik en trok mijn benen op de tuinbank en leunde tegen Gustav aan. Tom duwde mijn voeten van zijn benen af. Ik gooide hem een denkbeeldig kusje en waagde een tweede poging. Deze keer liet hij ze liggen. Flirten hielp altijd bij Tom. Hij was ongelooflijk!

“Serieus, die David is een slavendrijver,” mompelde ik en sloot mijn ogen. De zon brandde in mijn gezicht. Guus lachte en speelde met mijn vingers. “Die slavendrijver zorgt er wel voor dat we succes hebben,” lachte Bill. “Wat theoretisch gezien niet waar is aangezien jij al de lyrics schrijft en jij de muziek maakt! Als hij voor jullie succes zou zorgen zouden jullie nu niet hier in sunshinestate zitten, maar zou hij toch gewoon alles lekker zelf doen,”

Dat mijn theorie nergens op sloeg wist ik zelf ook wel. Ik wou gewoon iemand de schuld geven dat zij nu hier zaten en ik hen nooit zag. David was het zwarte schaap. Pech voor hem.

“Je kan wel wat kleur gebruiken hoor sneeuwwitje, sunshinestate zal je goed doen,” lachte Tom. Ik schopte tegen zijn been. Hij kon het echt nooit laten me uit te lachen. “Hou je kop, dom blondje,” mompelde ik half dronken van de zon. “Je vriendje is ook blond Nyr,” schaterde Bill. “Gustav is niet dom, wat je duidelijk ziet aangezien hij voor mij heeft gekozen en jullie verven je haar. Houden jullie niet van je moeder!?” lachte ik luid. Ik kon niet echt onderscheiden van wie welk gelach kwam, al hoewel Bill zijn geschater duidelijke een octaaf hoger lag dan de rest.

Als je er verder over ging nadenken, sloeg die opmerking nergens op. Ik hield niet eens zelf van mijn moeder.