52.

Serieus, wie had Seth nu weer opgeduikeld? Julie was een bijzonder meisje. Ik sloeg mijn arm om Nessie heen. 'Wat is er?'vroeg ze. Dat kon soms best irritant zijn. Ze had alles meteen door. 'Ik vind die Julie maar vaag. Ze is aardig, maar ik denk dat ik dit aan Sam moet laten weten,'zei ik nadenkend. Wat zou ik hem vertellen? Hey Sam, er zijn hier nog een stel wolven en ze zijn familie van me. Ja, vast. 'Ik ben zo terug.'

'Hey pap,'zuchtte ik. 'Hey Jake, hoe gaat het met je? Het is goed om van je te horen,'zei mijn vader. 'Goed, maar er is iets raars gebeurd. Seth heeft een andere roedel gevonden. Ze zijn familie van ons,'zei ik. Mijn vader zweeg. 'Wat is er pap?'vroeg ik. 'Julie, Marc en Jack zijn een drieling. Ze zijn de achterkleinkinderen van Ephriam, net als jij. Alleen zijn jongste zoon is verhuist, omdat hij niks met de wolven te maken wilde hebben. Toen de Cullens verhuisde wisten ze waarschijnlijk niet dat zij daar al woonde. Hun moeder is tijdens hun geboorte overleden en hun vader kon het niet aan dat ze veranderde. Hij geeft de Cullens, maar ook ons de schuld. Jake, je moet voorzichtig zijn. Julie, Marc en Jack zijn goede kinderen, maar hun vader zal jullie waarschijnlijk niet accepteren. Ik zal het Sam vertellen. Succes Jake.'Mijn vader hing op. Oké, dat was raar.

'Hey,'zei Julie vrolijk. Ze had een licht jurkje aan, ook al was het niet het warmste weer. Achter haar stonden twee jongens en ik nam aan dat dat Marc en Jack waren. 'Hey,'zei ik. 'Ik wil jullie wat vragen, maar kom eerst binnen.'Ze gingen met z'n drieën op de bank zitten en ik bleef staan. 'Waarom is jullie vader er zo tegen dat jullie zo zijn?'Julie keek verbaasd en Jack en Marc wisselde een waarschuwende blik uit.