99°

‘Ben je er klaar voor?’ vroeg ik aan Tagas. Hij knikte. Hij was al een stukje grote geworden in de ene dag, hij leek nu al vier. Volgens Carlisle zou hij zo snel groeien tot hij er als negen a tien jaar oud uitzag, daarna werd het langzamer verdeeld. Over twee a drie jaar zal hij er uitzien als zestien. Te snel voor mijn gevoel. Santiago keek me aan met zwarte ogen. Ik knikte mijn dorst viel wel mee. ‘Laat hem alsjeblieft op herten jagen.’ zei ik nog voordat Santiago met Tagas wegrende. Hij knikte. Ik grinnikte. Rustig liep ik door het bos, zoekend naar een puma, daar had ik echt trek in. Alice had gisteren nog gezien dat Alec al onderweg was hierheen, maar de rest kwam later, die waren nog aan het bespreken. Ik snapte niet waarom Alec nu al kwam. De geur van een puma kwam door mijn neusgaten en ik vloog erop af. Hij was zelf ook aan het jagen, hij zocht rond voor voedsel. Ik sprong op hem en beet hem in zijn nek. Het warme bloed stroomde door mijn keel. Heerlijk. Ik liet het lijk vallen en likte mijn lippen af. Pas toen rook ik een bekende geur. ‘Ik snap niet dat je dat lekker vind’ hoorde ik. Ik draaide me om. ‘Waarom ben je eerder gekomen pap?’ vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik hoef niet te weten wat Aro met mijn dochter en kleinzoon gaat doen’ zei hij. ‘Hopelijk niet doden.’ fluisterde ik tegen mezelf. Alec liep op me af. ‘Hij weet dat als jij dood gaat hij mij verliest, en als het me dan niet lukt te ontsnappen dan ga ik ook dood.’ zei hij. Ik glimlachte zwak. ‘Als Tagas dood gaat word ik al een wrak.’ zuchtte ik. ‘Misschien doet hij wel niets, als Tagas meer vampier is dan Renesmee en jij dan besluit hij misschien wel om het zo te laten’ suste hij me. ‘Aro? Aro vind het leuk om de Cullens te laten lijden. Dan ben ik dan wel geen officiële Cullen, maar ik voel me wel zo’ zei ik. ‘Mijn achternaam blijft Doll, aangezien ik nooit jou achternaam heb gehad.’ Hij knikte. ‘Wat is je achternaam eigenlijk?’ vroeg ik ineens, hij had het nooit gezegd. Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik kan me vaag dingen herinneren van mijn mensenleven, maar daar zit mijn achternaam niet bij. Eigenlijk gebruikt iedereen bij de Volturi, Volturi als achternaam’ zei hij. Ik knikte. Dan was ik blij dat ik die achternaam niet had.