When you meet Tom and Bill*27

Happy New Year everybody
Als we daar zijn toegekomen vragen we waar de trein van Brussel toekomt, en gaan we naar het juiste spoor. Gezellig Liedewij haar trein heeft vertraging. Het zijn maar vijf minuten maar soms heb ik echt geen geduld, dat is een van mijn slecht eigenschappen. Ik ben diep in gedachten verzonken als er een trein voorbij raast. Ik schrik op en val bijna van het bankje af, waar we waren op gaan zitten. Tom kijkt me lachen aan en zegt dan ‘slecht geweten zusje?’ ‘nee, ik was gewoon aan het nadenken’ zeg ik terwijl ik hem por, omdat hij me aan het uitlachen is. ‘Ik wist niet dat mijn zusje kon denken’ zeg hij nog steeds lachen, ik por hem nu nog harder. Net als hij mij armen wil vastpakken en me porren komt de trein aan en spring ik recht. Ik grijns naar hem en hij kijkt grijnzend terug. Daar mag ik straks nog iets van terug verwachten. De trein stop en de deuren gaan open. Tom en ik kijken zoeken naar Liedewij naar alle mensen die uit de trein komen. Ik moet zeggen er zitten veel rare mensen tussen. Dat is altijd het leukste aan een trein, de mensen observeren. Als ik Liedewij zie uitstappen begin ik enthousiast naar haar de zwaaien, waardoor een heleboel mensen me stom zitten aan te kijken. Liedewij ziet me nu ook en begint ook te zwaaien, de mensen kijken nu ook dom naar haar maar daar trekken we ons niks van aan. Het is eigenlijk best grappig om iedereen zo dom te zien kijken. Ik loop verder naar haar toe, als we bij elkaar zijn geven we elkaar een knuffel. Als we elkaar loslaten merk ik pas dat Tom ook naar ons toe is gekomen. Hij geeft Liedewij ook een knuffel en neemt haar Tas van haar over. Niet dat het zwaar of lastig is want het is zo’n geval op willetjes, maar het doet zijn ego goed. ‘Danke’ zegt Liedewij, ik zou wedden dat ze rood wordt, zou ze meer dan gewoon vrienden voor mijn broer voelen? Ik vraag het haar straks wel, zoveel tact heb ik ook nog. We lopen samen het station uit naar de auto van mijn broer. Tom steekt Liedewij’s koffer in de koffer terwijl wij instappen, Tom stapt ook in en we vertrekken. Ik stuur vlug een sms’je naar Bill om hem wakker te maken en te zeggen dat we binnen een halfuurtje terug thuis zijn. Het station is niet zo ver van het appartement maar door de drukte doe je er wel een eindje over. Na een minuut of 5 stuurt Bill terug
“Goeie morgen schat ik ben wakker. Mogen we gewoon beneden komen of gaat Liedewij flippen als ze ons ziet zitten?”
“Goeie morgen schat, ik denk niet dat ze gaat flippen maar blijf anders nog effe boven voor het zekerste. xX” zend ik terug.
“Oké tot straks xX” krijg ik bijna onmiddellijk van Bill terug. Ik glimlach in mezelf, ik wil Liedewij’s gezicht zien wanneer ze Tokio Hotel ziet zitten. Liedewij is niet echt fan, maar ze kan ze goed verdragen. Liedewij praten heel de weg aan één stuk door, ik zie aan Toms gezicht dat hij er zo lichtjes zot van wordt. Het is zijn eigen schuld, het was zijn voorstel om Liedewij naar hier te halen .Ik ben hem er wel nog altijd dankbaar voor, maar hij wist wat de gevolgen waren x’D. We zijn eindelijk thuis, we hebben er echt lang over gereden. Als we de auto geparkeerd hebben, uitgestapt zijn, de koffer van Liedewij uit de koffer gehaald is lopen we naar het appartement. Natuurlijk wordt de koffer weer door Tom gedragen., wel gemakkelijk zo’n slaafje. Oh ik verlang al tegen dat Tom K. die weddenschap verloren heeft, een hele week iemand hebben die van alles voor me doe zalig gewoon. Liedewij en ik blijven echt onophoudelijk babbelen, maar wat wil je ook als je ons een paar dagen uit elkaar haalt….
We zijn bij het appartement en Tom doet de deur open. Ik zie Georg nog vlug te trap op lopen.

Vind je hem nog leuk?