Hoofdstuk 3

'Ben je dronken? Je ruikt helemaal naar alcohol,' vroeg Larry. Hij ondersteunde me en klonk bezorgd. Hij was al sinds mijn kleutertijd mijn speelkameraadje. Eerst woonde hij een paar huizen verderop. Nu woonde hij bij ons in, omdat zijn oom en tante waar hij bij in huis woonde voor vier jaar in Australië waren voor hun werk. Ik ging het laatste jaar nauwelijks meer met hem om. Hij was echt een braaf jongetje, dat nooit eens wat gewaagds wilde doen en tevaak zeurde over verantwoordelijkheid nemen.
Ik bromde dat het wel meeviel hoeveel ik had gedronken en maakte me van hem los. Ik stak mijn hand uit naar de deurbel, maar Larry trok me er vandaan.
'Wat trek je nou?' snauwde ik.
'Je gaat toch niet aanbellen? Als je moeder je zo ziet wordt ze gek,' zei hij ernstig.
'Het kan me niets schelen, ze is al knettergek. En een ergere straf dan me naar die rotschool sturen kan ze toch niet bedenken,' schreeuwde ik.
'Ssst, straks maak je ze wakker, kom mee!' Larry trok me mee de tuin door, richting het schuurtje en daar duwde hij me neer op een bankje. Ik had momenteel de kracht niet om tegen te werken.
'Larry, fuck you, wat moet je nou?'
'Ik help je, ik wil niet dat je nog meer in de problemen komt. Waar ben je geweest, en waarom ben je zo bezopen?' vroeg Larry. Hij leek wel een oude vent, waarom kon hij zich niet gewoon jong gedragen en meefeesten?
'Ik was met Ashley en Peter, maar ze waren ineens verdwenen dus toen ging in naar huis met de taxi,' legde ik uit.
'Ze waren opeens weg? lekkere vrienden zijn dat zeg...'zei hij schamper.
'Zij snappen tenminste hoe ik in elkaar zit. Jou kan het helemaal niets schelen waar ik van hou, je kent me niet eens! Dus doe maar niet alsof zij slechtere vrienden zijn dan jij,' zei ik boos.
'Ik maak me gewoon zorgen om je, net als iedereen,' zei hij. 'En ik ken je wel. Ik ken je juist heel goed, en ik weet dat je heel anders bent dan hoe je je de laatste tijd voordoet. Je bent alleen nog maar aan het ruzie maken met iedereen.'
'Daar is een goede reden voor.'
'Wat voor reden?'
'Waarom ben je nou te dom om dat te begrijpen?!'
Ik voelde me ineens ontzettend droevig. Larry had me van slag gemaakt, ineens stroomden er tranen over mijn gezicht. Larry zag het en sloeg een arm om me heen.
'Ik zal de deur wel zachtjes openmaken, en dan moeten we heel stil zijn. Kun je dat?'
Ik knikte snikkend.
'Ik haat het dat ik naar die school moet.'
'Het valt best mee!' beweerde Larry. 'Echt, ik heb er al een jaar opgezeten, en Rosie gaat er ook heen en zit in jouw jaar. Het is helemaal niet zo erg, en best gezellig!'
Ik geloofde hem niet. Ja, voor zo'n nerd als jhij viel het misschien mee. Voor mij niet, ik nam me voor om me vreselijk te misdragen op de kostschool. Larry opende heel stilletjes de voordeur en loosde me de trap op naar mijn kamer. Daar legde hij me neer in bed. Ik wilde dat hij bleef zodat we nog een tijdje konden praten, maar hij zette het licht uit en was weg.