Hoofdstuk 2

Ik stond even stil tegen de muur aan in de overvolle discotheek. Ik had daarnet een jongen leren kennen, Danny heette hij, en hij liep me al een uur overal achterna. Kwam hij weer aanlopen om me op een biertje te tracteren. Ik voelde me al niet zo helder meer, maar juist daarom dacht ik er ook niet over na toen ik het aannam en naar binnen goot als water.
Het was super heet en rokerig. Ashley was helemaal aan het losgaan om de keiharde technomuziek. Ze was gekleed in een miniscuul jurkje en Peter stond geilend tegen haar aan te rijden. Ik stak een sigaret op en ging ook weer dansen. Iedereen was vreselijk aan het zweten en de helft van de jongens had hun shirt niet meer aan. Overal om me heen zag ik gespierde, maar ook wel een paar magere, lichamen.
Wesley ging tegen me aan staan dansen en brulde wat in mijn oor, maar ik verstond er niks van. Hij propte zijn tong in mijn bek. Ik liet het toe en hij begon als een maniak rondjes te draaien met zijn tong. Hij deed:'de wasmachine.'
Ik danste, schreeuwde, lachte, zoende, rookte en dronk. Ik wilde nergens aan denken. Dit was de perfecte oplossing om even verlost te zijn van mijn problemen. Kon het leven maar altijd zo zorgeloos zijn.
Op een gegeven moment gingen we even uitrusten in een rustig hoekje. Peter zat ongegeneerd onder Ashleys jurkje te graaien. Wesley probeerde dit ook bij mij, maar hoe dronken ik ook was, ik duwde hem weg. Eigenlijk was hij een verschrikkelijke lozer, waarom liep hij anders al de hele avond als een smekend hondje achter een meisje aan dat hij niet kende?
Ik zei hem dat hij op moest hoepelen.
'Wat heb jij opeens?' riep hij beledigd.
'Je bent irritant,' antwoorde ik.
Hij kwam boos en gebarend overeind, en ik kreeg een tirade over me heen waarin vooral de woorden kankerhoer en kankerslet vaak in voorkwamen. Gelukkig redde Peter me door hem een een klap te geven, waarna hij afdroop. Peter was een enorme grote sterke kerel. Ik was blij dat ik vrienden was met zo iemand. Ashley ging een blow draaien en Peter ging even naar de bar om een paar biertjes te halen.
Een uurtje later kon ik niet meer op mijn benen staan, en was ik Asley en Peter kwijt. Ze waren spoorloos verdwenen en nu stond ik hier stomdronken te wankelen door de discotheek.
'Gaat het met je?' vroeg een wildvreemd meisje aan me.
Ik kan me niet helder meer herinneren hoe ik thuis ben gekomen. Ik weet dat het meisje me naar buiten heeft begeleidt, maar ik heb geen idee hoe ze heette of eruit zag. Ze heeft een taxi voor me gebeld, die me keurig voor mijn deur afleverde.
Ik stapte uit en strompelde struikelend langs de heg het pad op. Waar was mijn tas? Niet aan mijn schouders in ieder geval... Ik had dus geen huissleutels, ik moest aanbellen. Ik was bijna bij de voordeur toen iemand me bij mijn arm pakte en me naar zich toe trok.
'Dana!'
Het was een jongen met bruin haar. Ik viel om en hij ving me op in zijn armen.
'Hoi Larry...'