~095~

Mary Brooks

We lopen zwijgend door de gang naar buiten, ik loop naast Sirius, die met zijn toverstok Sneep voor zich uit laat zweven en af en toe grinnikend tegen iets aan laat knallen, en Harry. Hermelien ondersteunt Ron een beetje en die zit weer vast aan Pippeling, zodat hij niet weg kan komen, aan de andere kant zit hij vast aan Lupos.
Als ik met Harry en Sirius buiten sta, de rest doet nog wat moeite om naar buiten te komen, neemt hij ons even apart. ‘Harry, zoals je weet, ben ik je peetvader… En Mary, jij bent mijn dochter…’ Hij kijkt me even glunderend aan. ‘Je lijkt echt sprekend op je moeder. Maar goed, ik wou dus vragen- Ik vroeg me af of jullie misschien… Nou ja, als mijn naam gezuiverd is… Misschien bij mij wonen?’
‘Bij jou wonen?’ Harry kijkt hem verbaasd aan.
‘Ja, ik dacht al dat… Het hoeft-’
‘Wanneer kunnen we komen?’ Onderbreek ik hem en Harry begint hevig te knikken.
Hij kijkt ons even verbaasd aan maar grijnst dan. ‘Nou eh…’
Ineens zie ik achter Sirius dat Lupos omhoog staat te kijken en volg zijn blik. Als ik de volle maan zien, besef ik me wat Hermelien zei. Lupos is een weerwolf! Sirius volgt mijn blik en kijkt dan naar Lupos. ‘Ren.’ Fluistert Sirius. ‘Rennen. NU!’
Ik kijk naar Lupos en zie hoe zijn hoofd verandert, zijn rug kromt zich en haar begint te groeien. Hij gromt en de boeien die hem aan Pippeling vastmaakte knappen als zijn handen groeien en omkrullen tot klauwen. Ineens rent een hond op hem af. Een zwarte hond. Sirius! Ik twijfel geen moment en verander meteen om mijn vader te kunnen helpen. Hij kijkt me even triest aan als hij me ziet, maar weet dat hij er niks aan kan doen. Samen trekken we de weerwolf, die naar ons gromt en hapt, weg bij Ron. Pippeling grijpt zijn kans en “verandert”, eigenlijk is hij het al, in een rat als Ron omvalt, hij rent weg en niemand die er iets tegen kan doen.


Sorry voor de laatheid! Morgen ga ik weer verder:Y)