51. Not exactly light reading

De tijd dat de jongens weg zijn, gebruik ik om te lezen in de grimoires van Valerie. Ik kom er al snel achter dat de ene grimoire niet interessant is. De andere daarentegen is, net als Damon zei, helemaal gewijd aan het dwarsbomen en het omgaan met vampiers en weerwolven.
Hoe vampiers worden gecreëerd, hoe je ze kunt vermoorden. Stukken over de originelen. Met grote ogen kijk ik naar de informatie voor mijn ogen.
Ik weet dat het nu belangrijk is voor Alex om het gedeelte van vampiers te bestuderen, maar ik ben ongelooflijk nieuwsgierig wat er allemaal over weerwolven in staat.
Ik blader het halve boek verder en ik schrik van wat ik zie.
Alle fabels worden zo uitgewist. Het feit dat zilver geen probleem is. Dat je monnikskap nodig hebt om ons te verzwakken. Dat we net als vampiers snelhelend zijn.
Dan valt mijn oog een op plaatje. Door verkleuring van de bladzijdes door de jaren heen is het niet meer goed te zien. Maar ik kan iets onderscheiden wat lijkt op een leren koord met daaraan een steen. Eronder is een kleine alinea geschreven.
“Net zoals er voor heksen de keuze is om vampiers in de zon te tolereren is er ook de mogelijkheid weerwolven te laten transformeren op wil. De maansteen kan zo worden betoverd dat het de weerwolf de keuze geeft om te transformeren. Als deze volledig veranderd is heeft hij ook volledige bewustzijn over zijn daden.” Lees ik zachtjes voor.
Even vraag ik me af waarom het geen ring is zoals bij de meeste vampiers, maar dan bedenk ik me dan een ring niet bepaald past als je veranderd in een wolf.
‘Valerie, zou jij dat kunnen?’ Vraag ik terwijl ik rustig doorlees. Er komt geen antwoord en ik kijk op. Ik zie dat ze nog steeds slaapt en ik twijfel even. Zal ik haar wakker maken?
Ik besluit haar te laten slapen en deze rust te gebruiken om nog wat te lezen. Ik blader terug naar het vampiergedeelte.
Na een paar bladzijdes leg ik het boek gefrustreerd weg. Dit is niets anders dan wat we al weten. Vampiers voor dummy’s had er beter op de kaft kunnen staan.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik hoe Valerie even rilt in haar slaap en ik zie op de thermometer dat het een stuk kouder is geworden. Ik heb er zelf geen last van. Sowieso heb ik het tegenwoordig bijna nooit meer koud, maar dat is een weerwolfkenmerk.
Toch besluit ik het raam dicht te doen. Het klemt een beetje en schuift uiteindelijk met een klap dicht. Een laatste windvlaag waait door de kamer en slaat een paar bladzijdes van het boek om.
Bovenaan de pagina staat een in krullerige letter iets in het Latijn. Desiderata.
Ik zucht geïrriteerd. ‘Heksen en Latijn… Als ik ergens een hekel aan heb…’
Er onder staat iets gekrabbeld. Waarnaar word verlangd. Eronder staat een korte lijst met daarachter paginanummers en een korte alinea met de inhoud. Ik denk dat ik het begin te begrijpen. ‘Wijsheid, balans, geluk… Nee, dat is het niet…’ Ik lees verder. Dan vangt een woord mijn oog, onderaan het lijstje. ‘Verandering.’ Mijn ogen worden groot en mijn hart slaat een slag over als ik de zin eronder lees. “De mogelijkheid om een vampier te veranderen in een mens.” Ik blader naar de pagina die staat aangegeven. Ironisch gezien pagina 666.
Mijn hoop vervaagt als ik de gerafelde rand in het midden zie. Op de linkerpagina zie ik 665 staan. Op de rechterpagina 668. Mijn mond zakt een stukje open van teleurstelling. De pagina van 666 en 667 is eruit gescheurd. Waarschijnlijk om te voorkomen dat dit zou worden toegepast.
Voor het eerst sinds lange tijd voel ik weer hoe mijn bloed begint te koken.
‘Valerie!’ Schreeuw ik bruut. Voor ze ook maar tijd heeft om haar ogen te openen gooi ik de stoel waaraan ze zit vastgebonden achterover.
‘Waar is het!’ Schreeuw ik.
Met grote angstige ogen kijkt ze me aan. ‘Wat?’ Ze is te beduusd om iets te doen. In normale staat had ze me gemakkelijk kunnen verdoven met een spreuk, maar het komt nu niet eens in haar op.
Ik zet mijn hand op haar keel en druk haar krachtig tegen de grond.
‘Waar is de bladzijde?’ Nog nooit kwamen woorden zo dodelijk en dreigend over mijn lippen.