Evil

De les was zo saai dat ik begon te tekenen. Smetje zat wat onzin te verkopen over hoe Jezus God zag en over een of andere film over zijn lijdensweg. Gelukkig zat ik helemaal achteraan in deze klas, oké bijna in elke klas zat ik achteraan, zodat ik niet opviel. Mijn tekening was bijna af, alleen de achtergrond nog wat zwarter kleuren en ... "Kaida, wat is dit?" vroeg Smetje kwaad terwijl ze het papier van mijn tafel weg trok. "Ehm." Ik kon toch moelijk zeggen 'Een tekening, mevrouw'. Maar voor ik echt iets kon zeggen, stapte ze al naar voor met mijn tekeing in haar hand. Ze draaide zich om en hief mijn tekening hoog in de lucht zodat iedereen die kon zien. "En zou Kaida ons eens kunnen vertellen wat dit met de les te maken heeft?" Shit! Hoe kan ik daar iets over zeggen als het helemaal niets met de les te maken heeft?! "Hmm, het is hoe ik het kwaad zie," mompelde ik. "Ah zo, geef eens wat meer uitleg." Ik begon haar nu toch wel te haten hoor. "Hmm, ..., nou ja, ehmm, het kwaad ziet er op het eerste zicht onschuldig uit, maar als je het beter bekijkt, zie je dat er toch iets niet in orde is." Zo, meer uitleg hoeft hopenlijk niet. En gelukkig hoefde dat ook niet. Smetje legde het papier op de bureau en vervolgde haar les.

Eindelijk waren die saaie lessen over! Helaas werd mijn tekening in duizend stukjes gescheurd na die verschrikkelijke godsdienst les. En ik had hem nog zo graag laten zien aan Kaname! "Zo'n somber gezicht, is er iets?" Mijn hoofd werd wat naar omhoog getilt, waardoor ik recht in de ogen van Kaname keek. "Er is niets," zei ik al glimlachend. "Waarom kijk je dan verdrietig?" Hij keek mij vragend aan, waar ik niet aan kon weerstaan. "Nou ja, ik ben gewoon verdrietig omdat ik mijn tekening niet aan jou kan laten zien." "Tekening?" Ik vertelde hem maar wat er gebeurd was. "Het kwaad, dus zo zie jij dat, hm?" zei hij plagerig. "Ik zei gewoon maar iets," zei ik lichtjes gefrustreerd, waardoor zijn glimlach nog groter werd. "Oké, oké. Daar moet je toch niet kwaad over worden, he?" En hij wreef met zijn hand door mijn haar, waardoor het in de war kwam te liggen. Ik keek hem gemaakt kwaad aan, waardoor hij mijn haar terug goed legde. "Heb jij huiswerk?" vroeg ik hem. "Ja. En jij?" Hij streelde mijn gezicht terwijl hij met mijn haar zat te spelen. "Neen." Hij glimlachte zachtjes en kuste mij op mijn voorhoofd. "Ik moet gaan," zei hij al fluisterend. Hij wou naar achteren stappen, maar ik hield hem tegen. Hij keek mij vragend aan en ik beantwoordde het met een kus en liet hem toen weer los. "Zie je later," zei ik en hij knikte. Hij draaide zich om en liep naar zijn kamer. Ik ging dan ook maar naar mijn kamer.





Wat vind je van mijn tekening?