7.1 Did you think this was bad? Whait to you see this!

"Alicedee, Alicedee,"hoorde ik zacht op de achtergrond. Laat me, dacht ik bij me zelf. Het was hier zo rustig.
"Ali!!" klonk het nu heel stuk harder en ik schrok wakker en keek verward rond. Mijn ogen kruiste de zijne. Een grote glimlach slierde zijn gezicht. Hij kon zijn lach bijna niet in houden. "Sorry, ik wilde je niet laten schrikken", zei Lexus. Ik vond het helemaal niet grappig ik was verdomme in slaap gevallen. Hier voor mijn computer, hier in het zenuwstelsel en mijn rug deed zeer.
Ik lachte daarom miet met hem mee. Lexus gaf me een por in mijn zij. "Auw,"zei ik zeurderig. "Last van een ochtend humeur?"
"Nee hoor, maar een bureau doet wonderen voor je rug,"zei ik sarcastisch, waardoor hij alleen nog maar harder ging lachen. Hoe kon in nou boos op hem worden als die lach zo aanstekelijk was.
Toen hij mijn glimlach zag stop hij met lachen. "Mooi zo, want ik heb geen zin een sacherijnige Alicedee. Hoe is het trouwens met onze tributen?"
Ik had echt geen idee want ik het allerlaatste wat ik had mee nog had mee gekregen was het gesprek in de hangmat tussen Sloan en Demain.
"Ik heb geslapen weet je nog?"zei ik.

We richtte ons op de TV schermen en zagen dat het er rustig uit zag. Ook de interactieve schermen gaven geen ander beeld als gisteravond. Er was niemand dood gegaan vannacht. Ook al was het vroeg in de ochtend,Sloan, Demian en hun pactgenoten waren wakker. Sloan en Quirron waren op weg naar de visnetten in de rivier. "Hopelijk zit er veel is in,"zei Sloan "want zo'n klein beetje rijst kan ik niet leven."
"Het is ook de bedoeling dat er maar een van ons over blijft," zei Quirron. Sloan reageerde er niet op, en hield haar blik op de grond.
Waarschijnlijk had ze wat ingezien. Ze liepen zwijgend naast elkaar naar de rivier. Bij de rivier aangekomen sprong Quirron er gelijk in.
Sloan ging weer op de kant zitten. Quirron kwam eer boven. "En?" vroeg Sloan aarzelend. "Trek het net maar op de kant dan kunnen we kijken."
Sloan deed wat Quirron haar vroeg. Quirron klom op de kant ons samen de vangt te bekijken. Ze vloekte zachtjes. Er zaten maar drie vissen in. Niet eens een voor ieder van hen. "Het is beter dan niets," stamelde Sloan. Qiurron toverde even een glimlach op haar gezicht. "Daar heb je gelijk in, maar we moeten het net terug hangen. Zodat er morgen meer in zit."
Dus na dat ze de vissen uit het net hadden gehaald. Sprong Quirron weer in het water met met behulp van Sloan, kwam hij weer op de juiste plek in het water te hangen. Daarna klom ze weer uit het water en pakte ze de vissen. "Kom we gaan naar de jongens. Ons klaar maken voor de trektocht."
En met niet al te onvrede gezicht en de magere vangst, liepen ze terug naar het kleine kamp.

"En hoe veel vis zat er in?" vroeg Demian toen hij de meiden aan zag komen. "Drie stuks,"zei Sloan. Even verdween zijn glimlach. Hij keek naar de vissen die ze bij zich hadden. Ook Jayden kam er bij staan. "Nou, de ene is in iederval wel groot," zei hij. "Die neem ik wel en deel hem wel met Demian," zei Sloan vlug. Er werden wat vreemde blikken gewisseld maar niks gezegd. Goed leg ze maar bij de rest van de voorraad die gaan we vanavond op eten, als we terug komen. We zijn klaar om te gaan, zei Demian om de stilte te verbreken. Die trek toch ging zwaarder worden dan ze ingeschat hadden. Wat had het Captiool voor de deelnemers in petto? Er was al een tijd een niemand meer dood gegaan. Er stond zeker wat op de planning van de spelmakers. Zij hadden de touwtjes in handen. Zij waren de meesters van dit spel. Zij waren de baas en konden alles maken. En dat om de mensen van het Capitool een plezier te doen. Om het geld te laten rollen. wat had ik een hekel aan die mensen.