Hoofdstuk 4.

'Zo, hier moet je het vanacht meedoen.'zegt een dikke agent en hij duwt me een cel in. Daarna loopt hij weg. Ik sta in een kleine, grijze, koude ruimte, wat men een cel noemt. Er is een bed in de hoek en een wasbak aan de andere kant. Hoe moet ik hier in overleven. Ze hebben mijn mobiel afgepakt, nu kan ik dus ook niet meer naar May smsen. Haar avond is ook verpest alleen maar door een stomme actie van mij. Wat verschrikkelijk. Ik loop naar het bed toe en ga er op zitten. Ik denk na aan hoe de avond had kunnen zijn als dit allemaal niet gebeurdt was. Dan zat ik nu waarschijnlijk met May in de auto terug naar Drenthe, al pratend over hoe we de avond vonden. We zouden vanavond weer logeren, dat doen we bijna altijd na een concert. Alleen ik heb alles verpest. Er wordt op de deur gebonkt en een sleutel in het slot gestopt, langszaam draait de slautel zich om en de deur gaat piepend open. Er staat een agent in de deur opening, een slanke, gespierde, nog geen 20 jaar oude agent. Hij was behoorlijk knap. Er springen tranen in mijn ogen nu ik zo veel aan May heb gedacht. De knappe agent loopt naar me toe. 'Hé, wat is er?'vraagt hij bezorgt. Ik kijk hem met doorweekte ogen aan. Waarschijnlijk loopt de mascara me over de wangen maar dat kan me nu niks schelen. 'Niks, ik heb alleen een leuke avond voor mezelf en mijn beste vriendin verpest.'zeg ik en zak in elkaar en begin weer te snikken. De agent komt naast me zitten. 'Ik ben Danny, ik ga je deze avond bewaken, nou eigenlijk ga ik je gezeldschap houden, want zo gevaarlijk ben je niet volgens mij.'zegt de knappe agent die dus Danny heet. Hij kijkt me aan en ik moet lachen. Zou dit toch nog een leuke avond worden.