OO6

Anna

Ik zat op de grond bij het schilderij, leunend tegen de muur. De dame had me wel moeten herkennen, maar haar opdracht van Dumbeldore was om alleen mensen met het wachtwoord binnen te laten. Ik zuchtte, en keek op mijn horloge. Het was half een 's nachts. Als Vilch langs zou komen was ik er geweest. Dan zou ik vast de prijzenkamer schoon moeten maken ofzo. Een lichtje bij het begin van de gang waar ik in zat trok mijn aandacht. Lichtjes hoefden niet altijd iets goeds te betekenen. Snel ging ik rechtop zitten en hield mijn wand in de aanslag. Het lichtje kwam steeds dichterbij. Opeens begon het lichtje te bewegen, en viel toen naar beneden. Een stem vloekte, en toen hoorde ik de bonk van iemand die op de grond viel. Ik stond op, en liep naar de plek waar degene was gevallen. Er lag iemand op de grond met heel lichtblond haar. Aan de lengte van het haar te zien was het een jongen. Hij tilde zijn gezicht op, en zijn stomgrijze ogen keken me geschrokken aan. 'Wat doe jij hier?' vroeg Draco aan me. Ik trok een wenkbrouw op. 'Dat kan ik beter aan jou vragen.' Ik draaide me om, en struikelde over mijn eigen voeten. Toen lag ik naast hem op de grond. 'Shit.' mompelde ik. Ik hoorde een lach, en keek geirriteerd op. Draco rolde bijna over de grond van het lachen. 'Nou ja zeg.' zei ik, en stond met een rood hoofd op. Hij probeerde ook op te staan, maar viel van het lachen weer naar beneden. 'Ben je nou bijna klaar met mij uit te lachen?' vroeg ik chagrijnig. 'B-Bijna.' lachte hij. Ik zuchtte, en begon weer terug te lopen naar het portret. 'Wacht!' hoorde ik achter me. Er klonken voetstappen. 'Je hebt me nog niet verteld waarom jij hier was.' zei Draco toen hij naast me liep. 'Hier is onze leerlingenkamer, maar ik ben het wachtwoord vergeten. Nu moet ik wachten tot er iemand naar buiten komt die mij binnenlaat.' mompelde ik beschaamd. Hij lachtte zachtjes, en zei:'Jij bent niet echt de handigste van je afdeling zeker?' Ik lachtte schamper. 'Als je kijkt naar struikelen, vallen, dingen kapot maken en wachtwoorden vergeten niet echt nee. Maar waarom was jij hier nou?' vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. 'Ik kon niet slapen.' zei hij. Ik ging weer naast het portret zitten. Tot mijn verbazing kwam hij erbij zitten. 'Hoezo ga jij trouwens om met een Gryffindor? Ik bedoel iedereen beschouwt jou als de prins van Slytherin.' Hij stond op. 'Volgens mij hoorde ik iemand achter die lijst. Daar is jullie leerlingenkamer denk ik?' Ik knikte. 'Dan moet ik gaan.' zei hij. Toen mompelde hij 'Lumos.' en liep weg. Toen hij net de hoek om was, ging het portret open. Ginny stond in de opening. Ze keek verbaasd naar mij. 'Wat doe jij hier nou?' vroeg ze. 'Wachtwoord vergeten.' zei ik schaapachtig. Toen kon ik eindelijk de leerlingenkamer in.