*~34~*

34.
Itachi en Ayumi liepen samen door het bos opweg terug naar de Basis. Hun missie was kort, ze moesten een scroll stelen van Hidden in de Mist. Het werd steeds kouder buiten en sneeuw begon langzaam te vallen. Zonder er ook maar aandacht aan te besteden liepen Ayumi en Itachi door de sneeuw. Voetstappen werden meteen weer bedekt door de kleine vlokjes witte poedersneeuw. Ayumi’s lippen waren blauw van de kou en haar haren waren langzaam helemaal wit van de sneeuw. “Itachi ?” “Hmmm?” Itachi keek naar de lucht en had zijn ogen gesloten. Ayumi glimlachte zachtjes. “Itachi, was de basis niet ergens hier in de buurt ?” Itachi deed zijn ogen openen en keek naar het meisje dat nasst hem stond. “Ja, achter die berg” Ayumi schudde haar hoofd een beetje zodat de witte vlokjes van haar hoofd afvielen. Na nog een kwartiertje lopen kwamen ze aan. “WHAT THE F*CK !!!” Ayumi keek op en zag een scheldende Hidan en een geëiriteerde Kakuzu. Ze keek naar waar de basis was. Wat ?! Verbaasd keek ze naar het grote gapende gat dat ooit hun basis moest voorstellen. Itachi keek ook verbaasd. “Ayumi, Itachi ?! Zijn jullie dat” Hidan kwam nog half vloekend hun richting opgelopen en klopte wild alle sneeuwvlokjes van zijn lichaam. “Hidan wat is er gebeurd ?” Hidan keek pissig naar Itachi. “Dat wou ik net aan jullie vragen !”. Kakuzu liep nu ook naar het groepje jongeren. “Het lijkt er op dat ze zijn verhuisd toen wij onze missie aan het uitvoeren waren” Kakuzu’s ogen prikte op iedereen. “Fijn” Ayumi schopte tegen een hoopje sneeuw. “En ik had het al zo koud”. “Bereid je maar voor, het begint donker te worden, dat betekent dat het nog kouder gaat worden” snauwde Kakuzu. De zon was nu volledig weg en het begon steeds donkerder te worden. “We zatten in tent op in het overgebleven stukje van de grot en we overnachten daar. Morgen zien we wel weer verder, Zetsu zal ons waarschijnlijk informeren over de nieuwe plaats van de basis” Comandeerde Kakuzu. Het kon niemand meer iets schelen, ze waren allemaal moe en wouden uitrusten.

Met zijn vieren zaten ze rond het kampvuurtje dat Itachi had gemaakt. Het was nu pikkedonker en de sterren waren zichtbaar. Het was opgehouden met sneeuwen maar de kou werd alleen maar erger. Ayumi dronk het laatste slokje van haar thee op en stond op. “Ik ga slapen” De rest knikte. Zonder dat er nog wat werd gezegd liep ze naar haar tentje. Ayumi’s tent stond naast die van Hidan en aan de andere kant van het kampvuur stonden de tent van Itachi en Kakuzu. Ze hoorde hoe de rest ook naar bed ging. Ritsen werden open getrokken en er was gekraak te horen om haar heen. En niet veel later werd het stil.

Ayumi knipperde een aantal keer met haar ogen. Ze voelde hoe haar wimpers gewoon begonnen te bevriezen. Ze had zo koud. Als ze haar vinger bewoog deed het zelfs pijn. Ze maakte een kommetje van haar handen en blies er een aantal keer in. De warme lucht tegen haar koude handen brandde gewoon. Ze hoorde licht gevloek komen uit de tent naast haar. Ze lachtte zachtjes. Hidan had het blijkbaar ook niet echt naar zijn zin. Na nog een aantal minuten hield ze het niet meer. Ze zat overeind. Wat nou als ze bij Itachi ging liggen, dat vind hij vast niet erg. Ze haalde haar schouders omhoog. Ook al vond hij het wel vervelend, het kon haar nou niet veel schelen, ze had het koud en ze was moe. Ze pakte haar deken en kroop naar de rits van haar tent. Zo zacht mogelijk trok ze het open en wurmde zichzelf naar buiten. Een ijskoude windvlaag zorgde er voor dat de kippenvel over haar hele lichaam alleen nog maar erger werd. Plots hoorde ze nog een rits open gaan naast haar. Haar hoofd schoot naar de zijkant en ze zag hoe Hidan vloekend en al de tent uit stapte. In zijn armen had hij zijn deken vast en met moeite trok hij de rits weer dicht. Ook Ayumi trok de rits van haar tent dicht. Hidan keek ook op. “F*ck” Hij viel achterover en had zijn hand op zijn borstkas. “What the f*ck, ik schrok me rot” Ayumi lachte terug. “What the hell, ga je doen ?” Hidan keek nieuwsgierig en met een grijns naar Ayumi. Ayumi bloosde lichtjes en wees toen naar Itachi’s tent. “Ik heb het zo koud ik kan echt niet slapen” Hidan knikte “Ik ga ook naar die Old f*cker, ik kan ook niet slapen” Hidan lachte even en stond toen weer op. Het kampvuurtje was al lang gedoofd, wat het moeilijker maakte om te zien waar ze liepen. Ayumi taste in het rond en slaakte opgelucht een zucht toen ze Itachi’s tent voelde. Ze hoorde hoe een rits werd geopend naast haar. Hidan prikte Ayumi even in haar zij “Trusten” “Weltrusten, Hidan” Antwoord het meisje. Ze ritste nu ook de tent open en kroop naar binnen. Ze sloot de tent achter haar en sloeg haar deken om zich heen. “Itachi ?” Ze hoorde zachtte zuchtjes komen van het hoopje dekens in de hoek van de tent. Ze kroop er naar toe. Hij lag gewoon te slapen, hoe kan hij slapen met zo’n kou. Ayumi opende de dekens een beetje aan de zijkant. Wat ze toen zag verbaasde haar nog meer. Hij had alleen een ondergoed en een hempje aan. Zijzelf had een Fleece trui en een soort van dikke pyjama broek. Ze kroop naast hem onder de dekens. “Aaaaaaaaah, koud, koud, koud” Ze keek geschrokken omhoog. Itachi’s ogen stonden wagenwijd en zijn sharingan was geactiveerd. Hij schoof weg van Ayumi. “Ayumi??” “Ja?” Een zucht van opluchting kwam uit Itachi’s mond. “Nee laat maar” Langzaam schoof Itachi weer terug. “Je bent koud” Ayumi grinnikte even.”Daarom kwam ik ook bij jou liggen” “Ah, ik snap het” Itachi glimlachte nu ook en sloeg zijn armen om haar heen. “Ik hou je wel warm” Itachi gaf Ayumi een kus op haar voorhoofd. “Lekker slapen” “Jij ook” Niet veel later zakte hun ogen dicht.

Reacties onegai~