95°

Toen Jane me zag glimlachte ze naar me, niet op de manier die ze gebruikt bij haar gave, maar op een vriendschappelijke manier. Ja, ze was nog steeds mijn tante. Achter haar liepen Alec, Felix en Demitri. Mijn vader keek eerst verbaasd maar daarna glimlachte hij. Ik glimlachte terug, ik had hem gemist. Felix bekeek me goed. ‘Je bent wel meteen afgevallen’ grinnikte hij zacht. Ik siste, pestkop. Nadat ze recht voor ons stonden richtte Jane zich op Santiago. ‘Aro was niet blij met je ontsnapping’ zei ze kortaf. Hij knikte. ‘Maar zo te zien kan hij je niet meer straffen met Hael te veranderen’ zei ze. Weer knikte hij. Ze strekte haar hand naar achteren en nam de mantel en ketting van Demitri aan. Ze gooide hem naar Santiago, maar hij deed niet eens de moeite om ze te vangen. ‘Je was dus niet van plan terug te komen?’ vroeg ze schijnheilig. Hij knikte. ‘Heb je daar een reden voor?’ vroeg ze. Hij trok me tegen hem aan. ‘Je weet dat dat geen reden is, ze kan namelijk bij ons wonen’ zei ze. Hij zei niets. ‘Als je geen betere reden heb om ons te verlaten dan weet je wat er gebeurd’ zei Jane. Santiago en Edward gromde. ‘Felix’ zei Jane. Felix liep op Santiago af, maar je zag in zijn ogen dat hij zijn vriend niet wou doden. Ik siste en ging voor Santiago staan. Natuurlijk kon Felix me bij hem weg slaan, maar dat deed hij niet. ‘Hael’ zei Felix. Ik gromde. ‘Je vermoord hem niet’ gromde ik. De Cullens keken toe, ik snapte ze wel, er was nu ook kans dat ik vermoord kon worden. ‘Felix’ zei Jane weer. ‘Nee!’ schreeuwde ik. Ik flipte helemaal. ‘Wil je dat Tagas vaderloos is ofzo!’ riep ik uiteindelijk. Toen ze me verbaasd aan staarden besefte ik wat ik gezegd had. Shit.