W2

De volgende morgen vertrokken ze met z’n allen naar Alfea. De zomervakantie was bezig, dus de school zag er nogal verlaten uit toen ze aankwamen. Ze liepen onmiddellijk door naar het kantoor van Faragonda. De deur stond open. Faragonda, Griselda, Saladin en Griffin zaten hen op te wachten.
“Hallo, meisjes en jongens, ik bedoel dames en heren, ik verwachtte al dat jullie zouden komen”, lachte Faragonda.
“Hoi”, lachten de Winx. “Val maar met de deur in huis, we zijn best nieuwsgierig”, voegde Stella er lachend aan toe.
“Ga zitten”, zei Faragonda kalm. “We hebben jullie om verschillende redenen naar hier geroepen. Ten eerste omdat we, zowel op Alfea als op Red Fountain, besloten hebben extra cursussen aan te bieden. Geen gewone lessen meer uiteraard, maar wel cursussen, we hebben er momenteel elk twee in de aanbieding, die een jaar duren. We bieden die cursussen echter enkel aan voor personen, feeën of specialisten, of eventueel heksen, die de cursussen naar onze mening waard zijn. En daar horen jullie als eersten bij.”
“Dus u wilt dat we terug naar school komen?”, vroeg Bloom lachend.
“Eigenlijk wel ja. Maar dit schooljaar zouden jullie de enigen zijn om de cursussen te volgen, dus denk ik dat het best fijn kan worden. Een deel ervan is, als jullie allebei dezelfde cursus eerst kiezen, samen. Dus er zijn enkele lessen die de feeën samen met de specialisten zullen krijgen. Wij bieden de cursussen enkel aan feeën en specialisten aan die tijdens hun schooltijd al hebben getoond dat ze moedig zijn, samen kunnen werken, krachtig en/of handig zijn en nooit een misstap hebben begaan. Maar een keertje te laat thuis komen noem ik in dit geval geen misstap. Magie en wapens gebruiken wanneer dat niet nodig is of er een onschuldig iemand opzettelijk kwaad mee doen zijn natuurlijk wel misstappen.”
“Dus wij voldoen aan alle criteria?”, vroeg Flora.
“Jullie voldoen er zeer goed aan”, glimlachte Faragonda.
“Ik wil graag meedoen,” zuchtte Layla, “maar ik kan niet. Ik heb verplichtingen op Andros.”
“Ik ben koning, ik kan mijn wereld niet in de steek laten”, zuchtte Sky.
“Om nog maar eens te bewijzen hoe sterk jullie deze cursussen waard zijn”, glimlachte Saladin. “Jullie denken eerst aan jullie planeet voor jullie aan jezelf denken.”
“Misschien zijn we ze dan wel waard, maar dat wil niet zeggen dat we kunnen”, zei Bloom nu. “Ik heb zelfs verplichtingen in twee werelden.”
“Wij weten dat jullie veel verplichtingen hebben, maar even overlopen”, lachte Faragonda. “Om te beginnen hebben we Helia, Riven, Timmy, Flora, Musa en Tecna. Jullie hebben geen bijzondere verplichtingen, toch?”
“Nee, maar ik heb eerlijk gezegd geen zin om mee te doen als de anderen ook niet meedoen”, zei Flora. “Dat is niet meer hetzelfde.”
“Natuurlijk,” zei Faragonda, “maar ik ben nog niet klaar. Prinses Stella en prinses Layla, ik heb jullie ouders reeds gecontacteerd, en zij hebben er geen enkel probleem mee dat jullie deelnemen.”
“Meent u dat?”, vroeg Stella blij.
“Jazeker, jullie beiden hebben al ouderlijke toestemming om deel te nemen. Net als degenen die ik al genoemd heb.” Iedereen sprong opgewonden op.
“Dat wordt echt fijn!”
Bloom, Sky en Brandon stonden nog met zijn drieën een beetje aan de kant.
“Koning Sky dan”, vervolgde Faragonda. “Een koning heeft natuurlijk zwaardere plichten dan een prins of prinses. Maar de voormalige heersers van Eraklyon vinden dat koning Sky de kans moet krijgen deel te nemen.”
“Bedoel je dat ik ook mag?”, vroeg Sky verbluft.
“Onder voorwaarden”, lachte Saladin. “Je ouders zijn bereid de leiding over je koninkrijk tijdelijk terug op zich te nemen, maar dan moest jij beloven je best te doen op de cursussen en de laatste weken voor de aanvang van het nieuwe schooljaar zorgen dat je op Eraklyon aanwezig was. Dus vanaf morgen wordt je terug verwacht op je paleis.”
Sky ontplofte bijna van vreugde: “Dat ik nu een weekje vakantie moet missen weegt niet op tegen die cursussen. Ik doe mee!”
“Prinses Bloom heeft reeds toestemming van haar ouders, van haar adoptieouders en van de ouders van Sky, maar er is algemeen besloten dat ze niet mag deelnemen zonder de toestemming van de koning van Eraklyon.”
Iedereen stond even beduusd te kijken.
“Brandon heeft toestemming van de koning van Solaria, zijn ouders en eveneens van de voormalige heersers van Eraklyon, maar ook hij heeft nog toestemming nodig van de koning van Eraklyon voor hij mag deelnemen.”
Bloom en Brandon stonden droevig te kijken. Zij mochten dus waarschijnlijk niet meedoen. Tot Saladin Sky een betekenisvolle blik toewierp, en die begreep wat er net gezegd was.
“Ze hebben dus mijn toestemming nodig?”, vroeg Sky verbaasd. “Nou, daar twijfel ik niet over, die hebben ze!”
Bloom en Brandon moesten even tot zich laten doordringen wat Sky net had gezegd, en sprongen toen een gat in de lucht van vreugde. Bloom vloog Sky om de hals.
“Kunnen we er dan van uit gaan dat jullie allemaal deelnemen?”, vroeg Faragonda lachend.
“Zeker weten!”, riepen de Winx en de specialisten in koor.
“Jullie ouders verwachten wel dat jullie allemaal nog op z’n minst een week bij hen doorbrengen”, zei Griselda streng. “Behalve Sky, die morgen thuis wordt verwacht. En Bloom en Brandon worden bij drie ouderparen minstens een week verwacht.”
“Oké”, lachte Bloom.
“Goed, dat is dan geregeld”, lachte Faragonda.