89°

Verbaasd opende ik mijn ogen. Alles was helderder dan dat ik gewend was, maar het was niet erg veel verschil. Ook rook ik alles beter. Rustig ging ik rechtop zitten. Zoals gedacht zat Santiago naast me. De Cullens stonden bij de deuropening, behalve Edward en Carlisle, die stonden naast de tafel. Niemand zei nog iets, ze keken me alleen aan. Ik ergerde me wel aan die starende blikken, ben ik een circus attractie ofzo? Ze hadden toch wel eerder iemand zien ‘wakker worden’ uit hun transformatie. Ik zuchtte toen ik de pijn in mijn keel voelde, ik wou dat ik nog een halfje was, dan ging alles makkelijker. Makkelijk sprong ik van de tafel. Nog steeds keken ze me aan. Emmett en Jasper stonden beschermend voor de rest. Ik haalde mijn wenkbrauwen op, ik doe geen vlieg kwaad. Oke, misschien is dat niet waar, ik vermoord namelijk wel dieren, maar niet mijn familie. Toen niemand nog niets zei maar mij bleef aankijken draaide ik me naar Carlisle. ‘Hoelang duurde het?’ vroeg ik. Mijn stem klonk mooier, melodieuzer. ‘Anderhalve dag’ zei hij. Ik knikte. Hij keek me afwachtend aan, alsof ik hem zou overstromen met vragen over dit leven. Maar waarom zou ik, ik heb de helft van de leven al geleefd. Ik keek naar mijn armen, ze waren nu echt lijkwit. Toen viel het me op dat ik een grijs zwart jurkje aanhad en dat mijn buik weg was. Alice had mij waarschijnlijk omgekleed. Ik had ook zwarte hakken aan. Ik strook het jurkje glad en keek naar Santiago. ‘Ga je mee jagen?’ vroeg ik. Hij keek eerst verbaasd, maar verbeterde zich en knikte. Ik glimlachte naar hem. Voor mijn gevoel was hij te langzaam dus pakte ik zijn hand en sprong uit het raam, ik had zo’n dorst dat ik geen zin had om van de trap af te rennen. Nog steeds keek hij me verbaasd aan, maar ik richtte me er niet op en viel een hert aan.