James en irritant zijn, waarom zijn die onlosmakelijk verbonden met elkaar?

O, waarom moest James net vandáág opmerkzaam zijn? Meestal merkte hij niets op en ergerde me dat. Wat kon ik als excuus verzinnen?
'Ja, hij vraagt of ik kom logeren in de vakantie' Zeg ik.
Met veel moeite en uithoudingsvermogen kan ik mezelf bedwingen om James geen klap te geven.
James geloofde me blijkbaar niet want hij deed nog een poging om de brief te pakken. Maar voor James hem kon pakken, of ik kon reageren vloog de brief uit mijn hand.
Wat? Sinds wanneer vlogen brieven uit handen? Ik was heel wat gewend, maar dit niet.
Ik volgde de brief met mijn ogen, en zag dat hij in Harry's linker hand lag, in zijn rechter had hij zijn toverstok. Nooit geweten dat hij zo snel kon reageren!
James keek zijn vader boos aan en stortte zich toen weer op zijn appelmoes, die hij met ongelofelijke snelheid naar binnen werkte. Albus staarde gruwelend naar zijn bord en ik wist dat hij zijn eten binnen probeerde te houden.
Terwijl James zijn laatste appelmoes at, glimlachte Harry naar mij, en Albus stak zijn duim op. Ginny keek bedachtzaam van de brief naar mij en lachte toen ook. Maar haar lach was iets té begrijpend.
Ik dronk mijn glas leeg, en deed mee aan het gesprek, maar mijn gedachten, die waren bij Scorpius, mijn vriendje. Ik kreeg meteen weer een gelukzalige uitdrukking op mijn gezicht toen ik aan Scorpius dacht. En James? Wat kon hij me nou schelen! Als hij kinderachtig wilde zijn moest hij het zelf maar weten.
'Roos, joehoe?'
Huh, wat? Ik keek op.
'Ik vroeg je wat lieverd' Lachte mijn tante.
'Sorry Ginny! Ik was even ergens anders met mijn gedachten’.
'Dat had ik wel gemerkt ja! Wil je je even klaar maken? We gaan straks naar het Nest toe om gezellig met zijn alle nog wat te doen'.
'Tuurlijk! Ik zal me even opfrissen! Moet ik verder nog wat mee?'
'Nee hoor, we zijn vanavond al weer terug'
Ik volgde Albus naar de hal, die naar de trap leidde. James was nog wat aan het eten.
'Gefeliciteerd Roos. Echt geweldig!' zei hij met gedempte stem.
'Dankjewel Al! Ik ben zo blij!'
'Hmhm, Maar wanneer ga je het tegen James zeggen? Die zal er niet blij mee zijn'
'Geen idee! Ik ben ook niet altijd blij met James, dus moet hij er maar mee leven hé?.
‘En waarom dan wel niet’? James stond grijnzend in e deuropening.
Er komt een dag dat ik alle irritante neven naar Timboektoe laat verbannen, en ik hoop dat die dag snel aanbreekt.
‘Niets James’ Zeg ik zwaar geïrriteerd.
James’ grijns wordt breder ‘Is ons kleine Roosje soms verliefd’?
‘Wat!? Nee, dat is belachelijk- Ik bedoel, ik ben niet verliefd. Hoe kom je- Dat is het stomste- helemaal niet! Waar bemoei je je eigenlijk mee’?
Mijn snelle antwoord en mijn hoge stem hadden mezelf al verraden.
James’ grijns was nu zo groot dat ik bang was dat zijn huid zou scheuren.
Ik werd gered door Harry die ook de hal binnen kwam lopen, het werd een beetje krap hier.
‘Hup, opschieten: Zei hij en hij wuifde ons met een handgebaar naar boven. Ik liep de trap sneller dan normaal op.