Lift

Taylor belde aan bij het huis en we wachten geduldig. Na een tijdje deed er een jong meisje open. Ze lachte eens lief, 'Verdwaald?', vroeg ze dan lachend. We knikten voorzichtig en vertelde het verhaal. Ze kende het hotel blijkbaar en wou ons best afzetten. Ze leek ons wel betrouwbaar en we lieten het toe.

'Nog eens bedankt', zei ik nog voor ik de deur toe deed. We gingen naar binnen en gingen naar de lift. We duwde op het knopje en wachten tot de lift er is. 'Hé Jol, kijk eens achter je' zei Tay plots met een grote smile. Ik kijk achter me en zag Bill en Tom Kaulitz ook naar de lift komen. Ik lachte naar Tay en de liftdeuren gingen open. We stapten in en zagen dat Bill en Tom achter ons in de lift kwamen. We zijn maar met 4, en dat merkte Taylor ook op. Wat zouden ze toch in dit hotel doen, ze wonen hier vlakbij? Vroeg ik mezelf af, maar besteede er verder geen aandacht aan. Ik ben al blij dat ze hier zijn.

We waren op verdieping 2 en opeens gingen de lichten uit. Ik werd bang, dit kon niet goedkomen. 'Doe de deur open!' riep ik naar Taylor. Ze duwde op het knopje om de deuren open te doen, maar er gebeurde niets. Ze duwde nog een aantal keer, maar weer gebeurde er niets. 'Fijn', zei ik dan nog sarcastisch. Opeens gingen de lichten terug aan, meteen was ik al opgeluchter, maar we gingen nog altijd niet verder. Opeens ging de telefoon die in de lift stond. Ik neemde op en luisterde aandachtig wat de persoon aan de andere kant van de lijn te vertellen had. 'Sorry, maar er is een kleine storing met de lift. We proberen dit probleem zo snel mogenlijk op te lossen. Blijf vooral kalm, en druk niet op knoppen. Dank u'. Ik legde geïriteerd af en vertelde het verhaal aan de rest. Bill ging zitten en begon tegen Tom te praten.

'Ik ben moe', hoorde ik plots naast me. Ik keek naar Tay en lachte. 'Ik ook', antwoorde ik dan. Bill zat naast me, maar had nog geen een woord tegen ons gezegd. Tom wel, maar niet erg veel. Alleen maar dat het typisch is dat het ons moet overkomen. Ach, wat kunnen we doen om de tijd te laten voort gaan. Misschien moet ik maar een babbeltje slagen met Bill. 'Hallo', begon ik en keek Bill aan. Hij keek even op, maar zei niets terug. Ook vriendelijk, seg. 'Ik ben Jolien', zei ik en stak met hand uit. 'Bill', antwoorde hij kortaf en keek weer de andere kant op. Ik deed mijn hand dan maar terug weg en besloot niets meer terug te zeggen. Taylor stond te praten met Tom en had het precies wel naar haar zin. Ik vind het natuurlijk goed voor haar, maar ik dacht niet dat Bill zo onbeleefd was. Ik keek terug naar Bill die naar zijn voeten aan het staren was. 'Is er iets?' vroeg ik dan nog maar. Misschien ging hij al wat vriendelijker zijn. 'Zijn dat jou zaken?' vroeg hij arrogant zonder op te kijken. Oké, ik had het dus fout, hij is wel nog onbeleefd. Ik keek dan ook maar naar mijn voeten die o-zo interessant zijn.

'Eindelijk', bracht Tom uit toen hij voelde dat de lift terug omhoog ging. Ik stond, net zoals Bill, terug op en wachte tot de liftdeuren open ging. Op verdieping 3 gingen ze open en we stapten allemaal uit. Bill en Tom gingen naar rechts, maar wij moesten naar links. 'Bye Tom, ik stuur je nog wel iets', hoorde ik Tay nog zeggen. 'Wat doen ze hier?' vroeg ik dan aan Taylor, ze zal het wel weten waarschijnlijk. 'Hun tour is net afgelopen, en ze hadden dus vakantie. Ze verblijven in dit hotel, omdat Andreas in dit hotel is met z'n vriendin. Raar verhaal, eerst snapte ik het ook niet. Maar Andreas z'n vriendin woont nogal ver, en ze mocht van Andreas z'n ouders niet meer in hen huis. Weet ook niet waarom, en daarom zit Andreas hier. Snap je?' vroeg ze dan na haar lang verhaal. Ik knikte maar, want de helft had ik toch niet verstaan.