Break

"Wat was dat van daarstraks nu?" vroeg Kaname. Het was nu pauze en Kaname en ik hadden afgesproken op ons geheim plekje. "Niets bijzonders eigenlijk," antwoordde ik, maar Kaname keek mij met blinkende oogjes vragend aan. "Goed dan," zuchtte ik. "Ik vertel het heeeeeele verhaal wel," zei ik op een overdreven toon, waardoor hij moest lachen. Vlug keek ik een beetje weg, als ik te lang naar die glimlach zou kijken, zou ik alles vergeten! "Nou ja, in de les was ik wat aan het dagdromen en ondertussen wat met het kettinkje aan het spelen, maar dat kon De Keyser blijkbaar niet appreciëren en ik kreeg daarom een opmerking. Waardoor iedereen naar mij keek en sommigen was het dus opgevallen dat ik een kettinkje droeg. Na de les kwam Lucy, iemand van mijn klas, naar mij toe samen met nog wat anderen. Zij begon mij wat te beledigen en nog voor ik het wist had ze het kettinkje al in haar handen. Gelukkig kwam Ishiro en nou ja, de rest kun je zelf wel invullen denk ik." Hij knikte. "Dat is je straf voor dagdromen in de les!" Hij probeerde streng te kijken maar kon een lach toch niet onderdrukken. Hij wreef met zijn hand door mijn haar waardoor het helemaal in de war kwam te zitten. Ik keek hem boos aan toen ik mijn haar terug goed probeerde te leggen. "Niet zo boos kijken, straks krijg je er nog rimpels van." Hij streelde zachjes mijn gezicht, waardoor ik onbewust glimlachte. Hij gleed met zijn hand langs mijn nek en speelde wat met het kettinkje. Ondanks dat zijn hand koud aanvoelde, werd ik helemaal warm van binnen. "Heb je veel huiswerk vanavond?" vroeg hij "Hmm, neen, ik heb niets te doen tegen morgen. En jij?" "Ik heb wel huiswerk te maken," zuchtte hij en hij stond recht. "Waarom sta je recht?" vroeg ik aan hem. "Omdat het tijd is," antwoordde hij.

DRIIIIIIINNNNNNGGGGGGG!!!!!!

Daar ging de schoolbel. Omdat de campus zo groot was, waren er ook verschillende bellen buiten gehangen waardoor je ze overal luid en duidelijk kon horen, zelfs hier. Ik zuchtte, ik had helemaal geen zin in lessen nu. Mijn middag was gevuld met slaapvakken zoals godsdienst, geschiedenis, Duits, moet ik doorgaan?
Kaname kuste mij zachtjes als afscheid en wou toen vertrekken, maar ik hield hem tegen door zijn vestje vast te pakken. Hij glimlachte en kuste mij op mijn voorhoofd. "Ik moet echt doorgaan," fluisterde hij. "Ik heb Bombeke en die respecteert de vijf-minuten-regel op de seconde." "Ik begrijp het," zei ik en liet hem los. Hij streelde nog eens door mijn haar en liep toen weg. Stomme vijf-minuten-regel, dacht ik. Die was bedacht zodat iedereen op tijd in de les zou zijn. Die regel hield in dat je vijf minuten de tijd kreeg na de bel om op tijd in de les te zijn. De volgende leerkracht die ik heb, Smetje, maakt van die regel er een tien-minuten-regel van, dus kon ik op mijn gemakje naar de les gaan.