40th.

Hailey Kush.

Mam loopt door de keuken heen. ‘Dus je gaat met Aïsha naar buiten?’, vraagt ze en loopt nog even zenuwachtig heen en weer. ‘Ja mam’, mompel ik geïrriteerd en pak mijn spullen bij elkaar om ze vervolgens in mijn tas te stoppen. ‘En wat gaan jullie daar doen dan?’. ‘Misschien een ijsje halen, en wat bijkletsen’. Mam knikt, maar lijkt het niet helemaal eens te zijn met mijn idee. Waar is mijn telefoon? Geïrriteerd zoek ik om me heen, in wat hoeken. ‘Mam waar is mijn telefoon?’, vraag ik en kijk zoekend om me heen. ‘Die heb je stuk gemaakt lieve schat’. ‘Niet?’, vraag ik verbaasd en kijk haar raar aan. ‘Jawel, je liet hem vallen’. Vreemd kijk ik haar aan en haal mijn schouders op. ‘Dan dus niet, ik ga!’, roep ik en loop naar de hal. Ik schuif in mijn pumps, en doe een jasje aan. ‘See ya’, schreeuw ik door het huis heen, en loop het tuinpad af. Aan het einde sla ik af, op weg naar Aïsha. Natuurlijk zouden we naar de stad gaan, althans, dat is was mijn moeder dacht. We hadden bij Aïsha afgesproken, en zij zou daar de jongens uitnodigen. Die vrienden van die Justin. Mijn zenuwen werden groter naarmate dat ik dichter bij het huis kwam. Mijn hakken tikken tegen de tegels aan, terwijl mijn haren mee slingeren in de wind. Ze vallen over mijn schouders heen. Mijn ogen gaan op zoek naar het opvallend grote huis wat in deze straat zou staan. Al sinds kleins af aan kom ik daar, om met barbies te spelen. Natuurlijk waren die ondertussen al omgeruild voor tijdschriften en roddels, maar het huis was nog precies hetzelfde, zo blijkt als het in zicht komt. Een grote voortuin met een prachtig gazon komt me tegemoet. Glimlachend blijf ik staan bij de poort, en druk op een grote witte knop van de intercom. ‘Goedemiddag’, klinkt het gelach van Aïsha door de speakers heen. ‘AÏSHA!’, roep ik hard. ‘HAILEY! KOM BINNEN!’, roept ze hard, en de poort gaat open. Glimlachend loop ik het pad op, en kijk naar de fontein waar volop water uit komt stromen, en een vreemd maar rustgevend geluid geeft. Mijn blik gaat naar de voordeur die met een ruk wordt opengedaan door Aïsha, die vervolgens met een noodvaart op me af komt rennen. Snel geef ik haar een knuffel en kijk haar aan. ‘De jongens zijn binnen, een of andere discussie aan het voeren, ga je mee?’, lacht ze en pakt mijn hand vast en sleept me mee voordat ik ook maar heb kunnen antwoorden. Ik strompel wat achter haan aan, niet wetend wat me te wachten staat, aangezien ik deze jongens niet ken, laat staan gezien heb.