How my life changed

Er is alweer één jaar voorbij na de tour. Het is nu 28 Oktober 2008 intussen ben ik toch maar geen Am skater of Pro skater geworden. Jammer maar toch wel verstandig. Ik ben nu ook al alweer een jaar ouder. 15 jaar nog een jaartje en ik mag drinken zonder dat het erg is denk ik en hoop ik. Dat wat vorig jaar op tour was gebeurt mag en zal nooit meer gebeuren. Ik heb het me vader, Tony en Riley beloofd.
Riley en ik zijn nu onafscheidelijk. Beste vrienden voor altijd nu. Hij weet alles van mij en ik van hem. David zie ik af en toe nog . Onze vriendschap is niet meer zo hecht sinds ik zo dronken was.
Mijn pa was niet blij toen hij dat hoorde. Hij flipte helemaal en besloot toen dat ik maar geen skater meer moest worden. Misschien dat ik wel zijn bedrijf later over neem of een eigen gedeelde krijg.
Iedereen die mijn pa kent weet wel dat hij voetbal fanaat is. Daarom was het ook een schok voor iedereen die te horen kreeg dat ik weer begon met voetballen. Ja vroeger voetbalde ik ook al maar stopte omdat ik het jongens voetbal was uit geschopt. Ik zat in de jeugd opleiding van Arsenal maar ze vonden het belachelijk dat een meisje daar zat. Niet om op te scheppen maar ik was best wel goed. Ik was zo boos toen ik het hoorde dat ik me volledig op skaten heb gezet. De roze pluk in mijn haar is weg net als mijn zwarte kleuring. Mijn eigen donker/licht bruine kleur is weer terug.
En de beugel die ik had is er nu uit. Alles staat perfect recht en ik heb het laten bleken. Nu is het mooi wit. Ik zie er nu ook verzorgd uit en draag merk kleding zoals: Gucci, D&G, nog meer van dat merken maar ook sport kleding.

Het voelt best raar om nu een voetbal aan mijn voeten te hebben en niet een skateboard. Ik mis het skaten maar het voetbal is ook leuk. Diep in gedachte zit ik op het balkon met mijn laptop op schoot school werk te maken. O ja voor ik het vergeet ik ben weer verhuist maar dit keer naar LA. Mijn vader en moeder zijn bevriend nu maar niet bij elkaar. Het is wel grappig want we wonen in de zelfde straat tegen over elkaar. Ze zijn zo blij dat ik nu een eindelijk net meisje ben met af en toe nog 'jongensachtige' trekjes. Zoals een boer in het openbaar laten of keihard te gaan schreeuwen. School dat daar deed ik eerst niet aan dus moet ik mijn hele derde jaar nu over doen. Maar dan thuis les via de laptop. Het is wel makkelijker en ik zit thuis. Dus ik kan het combineren met voetbal en werk in de Wall-Mark als vakkenvuller. Vriendinnen ja die heb ik nu. Sabrina die woont verder op in de straat en doet ook thuisles. Ze werkt samen met mij in de Wall-Mark dus het is gezellig.
En ja dan hebben we nog Miley het meisje uit Spanje we lijken wel erg veel op elkaar. Niet met uiterlijk maar met het karakter. Ik neem een slok van mijn Starbucks, ga verder met mijn Engelse werk dat gelukkig het laatste is en bijna af is. 'Zo klaar' mompel ik en klap mijn laptop dicht.
Ik ga door de schuifdeur mijn kamer in en leg mijn laptop op bed. En loop dan naar mijn kleding kast en zoek wat kleding uit. Van de bovenste plank pak ik een sport hemdje, van de middelste plank een lang wit shirt en van de onderste plank een donker blauwe skinny jeans. Ik loop naar een andere kast en pak daar een sjaaltje. Ik trek alles aan, pak mijn witte Blackberry en ga naar beneden.