27. A new accident?

De volgende ochtend werd ze vroeg wakker, ze mocht weg! Ze had toen Blaise stiekem nog even langs kwam hem verteld dat ze weg mocht en hij zei dat hij te laat komen wel wou riskeren om met haar mee te lopen. Hij zou na het tweede uur haar op komen halen, maar eerst die oefeningen. 'Zo te zien gaat het al een stuk beter.' Zei madame Plijster. Olette stond met haar hoofd tussen haar benen en haar handen op haar voeten. Haar benen waren gestrekt, pijnlijk. 'Nog 1 oefening en we zijn klaar. Pak je stok en hou hem stil.' Dat was alles? Ze pakte haar stok en deed wat haar gezegd werd. Eerst trilden haar handen maar na een paar seconden was dat weggetrokken. 'Dat was het.' 'Dus ik mag weg?' Vroeg ze hoopvol. 'Ik had liever gehad dat je nog een dagje zou blijven maar je mag weg ja. Maar je moet wachten tot het derde uur zoals afgesproken.' Olette zuchtte maar knikte toch. Ze ging op het bed zitten en begon te lezen, want ze liep ontzettend achter. Jammer genoeg kon ze zich niet consenteren omdat degene naast haar de hele tijd iets zat te brabbelen, iets over dat hij niet van groente hield en dat hij allergie's was voor melk. Waarom hij dat zei wist ze niet maar het boeide haar niet. Ze begon weer te lezen maar toen stond hij opeens naast haar in haar zij te prikken. 'Wat doe je?' De jongen schoot in de lach en begon haar weer te prikken. 'Misschien moet je weer terug in je bed, en stoppen met prikken. Wacht ik help je wel.' Ze pakte zijn pols van de hand waarmee hij haar prikte en bracht hem terug naar zijn deel. 'Kijk eens aan. Ga maar ik bed en wacht op madame Plijster.' Hij knikte braaf en ging op zijn bed zitten. Wat een vreemd joch. Ze liep weer weg en ging op haar bed zitten en pakte haar boek. Ze had nog niet de eerste zin gelezen of de jongen stond weer naast haar in haar zij te prikken. 'Euh... Kun je ermee stoppen?' Hij bleef prikken en brabbelde er iets tussen door. 'Ik breng je maar naar madame Plijster.' Ze pakte weer haar pols en sleurde hem mee. 'Sorry, maar hij doet een beetje vreemd. Hij prikt me de hele tijd.' Madame Plijster draaide zich om en keek naar de jongen. 'Ow het spijt me, hij moet ook apart liggen. Hij heeft een verwarrings vloek op zich gekregen die iets te sterk was. Ik heb het juiste medicijn maar ik moet het eerst afmaken. Dankjewel voor het brengen van meneer Hooghoed.' 'Geen probleem.' Ze overhandigde de pols van de jongen en liep weg.

Ze bleef zitten totdat haar werd verteld dat ze weg mocht. Ze pakte meteen al haar boeken in, bedankte Madame Plijster voor al haar goede zorgen en verliet de ziekenzaal. Eindelijk weg van daar! Ze was pas een paar stappen uit de ziekenzaal toen ze Blaise naar haar toe zag rennen. 'Sorry dat ik zo laat ben.' Hijgde hij, 'Maar Ik werd opgehouden door iemand.' Ze knikte begrijpelijk en liep met hem mee, op weg naar de leerlingenkamer. 'Ben zo terug, effe mijn boeken halen.' Ze rende zonder af te wachten naar boven en pakte haar boeken bij elkaar. Dagboek mee of niet? Ze besloot om hem maar in haar tas te houden. Ze keek nog even naar de kamer, wat was ze blij dat ze weg was daar! Madame Plijster was erg aardig, maar ze bemoeide zich best veel met dingen. Zoals slapen en als ze in haar dagboek schrijft. En met bezoek en eten. Ze schudde haar hoofd door elkaar, ze moest nu denken aan het feit dat ze moest opschieten anders kwamen ze echt te laat. Ze liep naar de trap en rende ervan af maar viel voorover en botste tegen Blaise aan.

Hopen dat ze niet weer en erg ongeluk krijgt of niet? Hihi, reactie? Kudo?