4.

~Alexandra~

Woede voelde ik in heel mn lichaam.
Hoe kon hij? Hij was mijn broer,nog altijd.
Maar met daarstraks zijn we een stukje verloren..
Is er een stukje stukgemaakt in ons o zo sterke band..
Ik had een wens gedaan,
Ik had gewenst om mijn oude lieve broer alex terug te krijgen..
Maar de verandering is blijvend,ik ben die oude lieve alex kwijt
En ik kan niet leven met de nieuwe versie van alex.
Daar stond hij de liefde van mijn leven.
Wat ben ik blij dat ik hem nog had
En dat hij wel afscheid kwam nemen van mij.
‘liefje,wat ben ik blij je te zien’ zei ik terwijl ik naar hem toe liep.
‘ben je er klaar voor?’ zei hij mijn kus afwijkend.
Wat is er toch met hem?
‘jaa hoor,maar ik ga je zo missen schat’ zei ik met de tranen in mijn ogen.
‘ik jou ook’ zei hij kort. Ik kan er niet meer tegen.
‘okee wat is er?’ hopend op een antwoord.
‘niks,maar ik moet door. Amuser je. Doei schat’ zei hij.
Hij gaf me een kort kusje en liep weg.
‘ik hou van jou’ riep ik nog,maar hij hoorde me niet,want hij liep gewoon door,
Al tans dat dacht ik..
‘we vertekken,ben je klaar?’ riep mijn ma ongeduldig.
'Ga maar al,ik ga vlug nog iets nemen.'
Wat heb ik toch verkeerd gedaan?
ik had mijn afscheid heel anders verwacht..
niet zo afstandelijk, de foto..
de foto van mij en tom,die moest ik mee hebben.
Gehaast nam k de foto van mijn kastje,iets te vlug...
Het viel opde grond. Toen ik het wou opnemen kon ik mijn tranen niet meer op houden.. een scheur dat mij en tom scheidde van elkaar..
zou dat iets betekenen? met allemaal vragen liep ik naar beneden
op weg naar de auto.
Vanaf vandaag was mijn leven voorgoed veranderd,zonder dat ik het doorhad..